Czerwona Chmura: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w pobliżu rozwidlenia Platte River w zachodniej Nebrasce. Był synem Indianina z grupy Brule i Indianki z grupy Oglala - obydwu z plemienia Dakotów. Ojciec wcześnie go osierocił, toteż Czerwona Chmura wychował się w rodzinie swego wuja - wodza plemiennego, ale nie miał prawa przejąć po nim tytułu. Młodość spędził przeważnie na walkach z ościennymi plemionami Paunisów, Wron i innymi odłamami Oglalów, zyskując dużą pozycję w swoim środowisku dzięki wykazywaniu się męstwem w boju. W 1841 zabił Koja - wodza Oglalów i jednego z rywali swego wuja - czym spowodował podzielenie Oglalów trwające 50 lat. Jego status rozwijał się w miarę jak Dakoci walczyli o ziemię z Paunisami, Szoszonami, Wronami i plemieniem Ute. W oczach białych uchodził za męża stanu [[Dakotowie|Dakotów]], cieszącego się szacunkiem współplemieńców. W 1842 wziął ślub z Piękną Sową.

 

W latach 1860. w dzisiejszym stanie [[Montana]] odkryto złoto. [[Szlak Bozemana|Szlakiem Bozemana]] (Bozeman Trail) poprzez północne obszary [[Wyoming]] ruszyły tysiące poszukiwaczy. Wojownicy Czerwonej Chmury atakowali ich, bowiem były to główne tereny łowieckie plemienia. W 1865 interweniujące z tego powodu wojsko [[USA|Stanów Zjednoczonych]] rozpoczęło budowę fortów wzdłuż szlaku kolejowego prowadzącego przez środek obszarów Dakotów od fortu Laramie (obecnie w stanie Wwyoming) do pól Montany. Powstały forty [[Fort Phil Kearny|Phil Kearny]] i [[Fort Reno|Reno]] w [[Wyoming]] i [[Fort C.F. Smith|C.F. Smith]] w [[Montana|Montanie]]. Wówczas Czerwona Chmura objął przywództwo Siuksów i Czejenów usiłujących zniszczyć plany armii amerykańskiej. Przeprowadził zwycięską wojnę z siłami rządowymi [[Stany Zjednoczone|USA]] w latach [[1866]]-[[1868]] o [[kraj rzeki Powder]] (tzw. [[wojna Czerwonej Chmury]]), przystępując do dwuletniego oblężenia tych fortów. W trakcie wojny dzięki umiejętnościom prowadzenia efektywnej walki podjazdowo-partyzanckiej biorąc do niewoli robotników i atakując broniących ich żołnierzy doprowadził do drastycznego obniżenia morale żołnierzy USA obawiających się nieoczekiwanych najazdów indiańskich<ref>[[Nigel Cawthorne]], ''Dowódcy i generałowie. Prawdziwe historie'', Grupa Wydawnicza Foksal, Warszawa, 2014, s. 134</ref>. Skuteczność wojowników Czerwonej Chmury skłoniła rząd USA do zaniechania planów budowania fortów i linii kolejowej. Po kapitulacji armii USA wycofano żołnierzy i spalono forty, po czym Czerwona Chmura podpisał w Laramie traktat pokojowy w dniu 29 kwietnia 1868. Amerykański rząd wyraził zgodę na zamknięcie linii kolejowej i utwierdzenie prawa Dakotów do ich obszarów, które dzisiaj położone są w zachodniej części Południowej Dakoty razem z Black Hills oraz większą częścią Montany i Wyoming. Dakotowie odnieśli całkowite zwycięstwo, a wódz Czerwona Chmura zasłynął w historii jako jeden z niewielu, którzy wygrali wojnę z armią amerykańską.