Urodzony w okolicach Pułtuska[[Pułtusk]]a. Wziął udział w powstaniu kościuszkowskim. Do Włoch przedostał się w drugiej połowie 1797 roku. Jako oficer legionów brał udział w niesławnej [[rewolucja haitańska|interwencji napoleońskiej na Haiti]]. Wątpiąc w sens tej interwencji wstąpił w szeregi "[[Bracia Wybrzeża|Braci Wybrzeża]]" (''Les freres de la cote'') – organizacji zrzeszającej korsarzy[[korsarz]]y i bukanierów[[bukanier]]ów. Po poznaniu [[Simón Bolívar|Simóna Bolívara]] został jego adiutantem i generałem, biorąc udział w wojnie wyzwoleńczej ludów Ameryki Południowej. Szczególnie się zasłużył dla Kolumbii i Wenezueli: w 1819 dowodził wyprawą forsującą Andy, miał znaczący udział w zwycięskiej bitwie z Hiszpanami [[Bitwa nad rzeką Boyacá|nad Boyacá]] (7 sierpnia tego roku). Przybył on do Persji około 1821, uzyskał nominację na [[emir]]a, z czasem na [[wezyr]]a i dowódcę wojsk operujących przeciwko [[Afgani|Afganom]] i emiratom arabskim. Zreorganizował armię perską na wzór francuski. Brał udział w w wojnie z [[Turkmeni|Turkmenami]] w 1838 r. Poległ jako dowódca wojsk oblegających twierdzę [[Herat (miasto)|Herat]]. Pochowano go w [[Teheran]]ie; uznawany jest za bohatera narodowego Persji.
Jego syn, [[Antoni Borowski]] (1803–1858), również w 1821 znalazł się w Persji, i jak ojciec, został oficerem jej armii. W 1850 odznaczył się w walkach przeciwko Afganom, uwieńczonych zdobyciem twierdzy Herat – uzyskał wtedy stopień generała.
Według niektóychniektórych źródeł mógł być bratem [[Leon Borowski (krytyk literacki)|Leona Borowskiego]].<ref>{{Cytuj|autor=electricpulp.com|tytuł=BOROWSKY, ISIDORE – Encyclopaedia Iranica|data dostępu=2017-03-16|opublikowany=www.iranicaonline.org|url=http://www.iranicaonline.org/articles/borowsky-isidore|język=en}}</ref>
== Źródła ==
Linia 17:
[[Kategoria:Żołnierze Legionów Polskich 1797–1807]]
