Augustyn Łosiński: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, sort. kat. |
m poprawiam przekierowania |
||
Linia 59:
7 kwietnia 1910 został mianowany [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja kielecka|diecezji kieleckiej]]. [[sakra|Sakrę biskupią]] przyjął 5 czerwca 1910 w Petersburgu z rąk bp. [[Stefan Denisewicz|Stefana Denisewicza]], a [[ingres]] do [[bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kielcach|katedry kieleckiej]] odbył 29 czerwca 1910. Ustanowił nowy podział administracyjny diecezji, erygował wiele nowych parafii, w 1924 reaktywował [[bazylika kolegiacka Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Wiślicy|kolegiatę w Wiślicy]]. Erygował muzeum, założył „Przegląd Diecezjalny”, w 1927 przeprowadził w Kielcach I [[synod]] diecezjalny. Wspierał działalność wydawniczą, szkolnictwo katolickie i działalność charytatywną. Za jego rządów w 1925 diecezja została włączona do metropolii krakowskiej.
W poglądach politycznych reprezentował zdecydowany konserwatyzm. Po 1918 był zdecydowanym przeciwnikiem [[Józef Piłsudski|Józefa Piłsudskiego]]. Jego postawa po śmierci Piłsudskiego stała się przyczyną ostrego konfliktu między państwem polskim a [[Stolica Apostolska|Stolicą Apostolską]]. Biskup Łosiński nie wywiesił wtedy flag żałobnych, a tylko flagi państwowe bez oznak żałoby, a także odmówił żądaniu władz bicia w dzwony kościelne. Wówczas członkowie [[Związek Legionistów Polskich|Związku Legionistów]] i innych organizacji prorządowych weszli samowolnie na dzwonnicę katedry i zaczęli bić w dzwony. Biskup wysłał ludzi, którzy usiłowali temu przeszkodzić, ale bezskutecznie, po czym doszło do zamieszek. Podburzony tłum usiłował wedrzeć się do rezydencji biskupa, co zostało udaremnione dzięki interwencji policji<ref>„[[Gazeta Lwowska (
{{Przypisy}}
| |||