Stepan Bandera: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Thraen (dyskusja | edycje)
m Wycofano edycje użytkownika 94.254.242.147 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to The Polish Bot.
Linia 129:
=== Śmierć ===
[[Plik:Stepan Bandera’s grave.jpg|thumb|200px|Nagrobek Stepana Bandery w Monachium (2014)]]
Stepan Bandera zginął 15 października 1959 roku w zamachu przeprowadzonym w [[Monachium]] przez agenta [[KGB]] [[Bohdan Staszynski|Bohdana Staszynskiego]]<ref>[[Ryszard Torzecki]] „Polacy i Ukraińcy.., s. 314–316.</ref>. 15 października Bandera w towarzystwie swojej sekretarki pojechał na rynek po zakupy, później udał się do domu bez niej. Odprawił też ochroniarzy. Otworzywszy kluczem drzwi klatki schodowej wszedł do domu przy Kreitmayrstrasse 7, gdzie mieszkał wraz z rodziną. Tam czekał na niego Bohdan Staszynski, który śledził Banderę już od stycznia. Narzędzie zabójstwa – specjalny pistolet rozpylający [[Cyjanki|cyjanek]]<ref>[http://www.archives.gov/iwg/reports/hitlers-shadow.pdf Richard Breitman, Norman J.W. Goda, ''Hitler’s Shadow: Nazi War Criminals, U.S. Intelligence, and the Cold War''] s. 85.</ref> ukrył w zwiniętej w rulon gazecie. Dwa lata wcześniej przyza pomocypomocą podobnego narzędzia zabił [[Łew Rebet|Lwa Rebeta]].
 
Wbrew intencjom zamachowców sekcja zwłok potwierdziła obecność cyjanku w ciele ofiary<ref>Dawka trucizny była tak dobrana, by po 10 minutach całkowicie ulotnić się z ciała ofiary, co uniemożliwiłoby wykrycie przyczyny śmierci ofiary. Jednak Staszyński w zdenerwowaniu wystrzelił do Bandery dwukrotnie. – Grzegorz Rossoliński-Liebe, ''Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist...'', s. 349–352.</ref>. W związku z tym władze sowieckie rozpoczęły akcję dezinformacyjną, oskarżając o zabójstwo ministra rządu RFN [[Theodor Oberländer|Theodora Oberländera]]. Twierdzono, że motywem czynu była chęć pozbycia się świadka zbrodni, których Oberländer miał się dopuścić podczas wojny<ref name=liebe349-352>Grzegorz Rossoliński-Liebe, ''Stepan Bandera: The Life and Afterlife of a Ukrainian Nationalist...'', s. 349–352.</ref>. Śledztwo niemieckiej policji w sprawie zabójstwa Bandery zostało umorzone w 1960 roku z powodu niewykrycia sprawców<ref name=liebe349-352 />.
 
Staszynski po ucieczce na Zachód w roku 1961 podczas publicznego procesu przyznał się do skrytobójczego zabójstwa na rozkaz Kremla również innego lidera ukraińskiej emigracji – [[Łew Rebet|Lwa Rebeta]]. Za zabicie Bandery Staszynski otrzymał od [[Nikita Chruszczow|Chruszczowa]] [[Order Czerwonego Sztandaru]] (podobnie jak [[Ramón Mercader]] [[Order Lenina]] za zabójstwo [[Lew Trocki|Trockiego]]). Zeznania Staszynskiego wstrząsnęły Kremlem. W konsekwencji afery Staszynskiego stanowisko utracił szef KGB [[Aleksandr Szelepin]], którego zastąpił [[Władimir Siemiczastny]]. Władze sowieckie, obawiając się kolejnych podobnych kompromitacji, oświadczyły publicznie, że nie będą już więcej mordować swoich przeciwników za granicą. Przez dłuższy czas słowa dotrzymywano – na Kremlu zdano sobie bowiem sprawę, że szkody na arenie międzynarodowej powstałe na skutek zdemaskowania zamachu mogą przeważać nad korzyściami wynikającymi z likwidacji kolejnego oponenta.