PCM: Różnice pomiędzy wersjami

Metoda ta polega na rejestrowaniu wartości chwilowej [[Sygnał analogowy|sygnału analogowego]] ([[próbkowanie|próbkowaniu]]) w określonych, najczęściej równych odstępach czasu, czyli z określoną częstością, zwaną ''[[Częstotliwość próbkowania|częstotliwością próbkowania]]''. Wartość chwilowa sygnału jest przedstawiana za pomocą słowa kodowego, którego wartości odpowiadają wybranym przedziałom [[Kwantyzacja (technika)|kwantyzacji]] sygnału wejściowego. Przypisanie zakresu wartości analogowej pojedynczej wartości cyfrowej, nazywane jest [[Kwantyzacja (technika)|kwantyzacją]] sygnału i prowadzi do powstania [[błąd kwantyzacji|błędu kwantyzacji]], czyli pewnej niedokładności związanej z zaokrągleniem wartości rzeczywistej. Im większa częstotliwość próbkowania i im więcej [[bit]]ów słowa kodowego reprezentuje każdą próbkę, tym dokładność reprezentacji jest większa, a tak zapisany [[sygnał dyskretny]] jest wierniejszy oryginałowi. Aby uzyskać bezstratną informacyjnie zamianę [[sygnał]]u [[sygnał analogowy|ciągłego]] na dyskretny, należy tak dobrać częstotliwość próbkowania, by połowa tej częstotliwości (zob. [[częstotliwość Nyquista]]) była większa od najwyższej częstotliwości spośród [[składowa harmoniczna|składowych harmonicznych]] próbkowanego sygnału. Liczba poziomów [[kwantyzacja (technika)|kwantyzacji]] jest zazwyczaj potęgą liczby 2, (ponieważ do zapisu próbek używaneużywa sąsię słowasłów binarne)binarnych, i wyraża się wzorem 2ⁿ, gdzie ''n'' to liczba bitów przeznaczona na pojedynczą próbkę.

Dźwięk w formacie PCM może być zapisywany z różną częstotliwością próbkowania, najczęściej jest to 8 [[herc|kHz]] (niektóre standardy telefonii), lub 44,1 kHz (płyty [[CD-Audio]]), oraz różną rozdzielczością, najczęściej 8, 16, 20 lub 24 bitów na próbkę, może reprezentować 1 kanał ([[Monofonia (akustyka)|dźwięk monofoniczny]]), 2 kanały ([[stereofonia]] dwukanałowa) lub więcej (stereofonia[[Dźwięk dookólnawielokanałowy|dźwięk dookólny]]). Reprezentacja dźwięku próbkowana z częstotliwością 44,1 kHz i rozdzielczością 16 bitów na próbkę (2¹⁶ = 65.536 możliwych wartości amplitudy [[Fale akustyczne|fali dźwiękowej]] na próbkę) jest uważana za bardzo wierną swemu oryginałowi, ponieważ pokrywa cały zakres pasma częstotliwości słyszalnych przez człowieka oraz prawie cały zakres rozpiętości dynamicznej słyszalnych dźwięków.