Atos: Różnice pomiędzy wersjami

Obok powyższych zalet Atosa cechuje jednak jedna zasadnicza wada, a mianowicie nie mająca granic miłość własnego honoru. Atos nigdy nie uchybi własnemu słowu, choćby miał budzić swojego wierzyciela o piątej nad ranem, by zwrócić mu [[Dług (ekonomia)|dług]]. Z drugiej jednak strony, [[hrabia]] przejawia zachowania, które można by nazwać obłędem (gdyby ktoś nie znał jego opanowanej osobowości) jeśli ktoś naraża jego honor na uszczerbek. Najważniejszym przejawem tego jest zachowanie wobec Milady, wówczas własnej [[Małżonkowie|żony]]. Poślubił ją ujęty jej nadzwyczajna urodą, nic zresztą poza tym o niej nie wiedząc. Gdy na [[Polowanie|polowaniu]] odkrywa u niej piętno na ramieniu (dodajmy, że nieszczęsna Milady była wówczas nieprzytomna), oszalały z bólu, ogłuszony własną hańbą wykonuje natychmiast wyrok: wiesza własną żonę nieprzytomną na [[drzewo|drzewie]] (jak się później okazuje, nieskutecznie). Zhańbiony tak okrutnie, nie mogąc kontynuować dotychczasowego życia, wyrzeka się [[Rodzina (socjologia)|rodziny]] i zaciąga w szeregi zuchów pana de Treville, aby pod opończą prostego muszkietera i przybranym nazwiskiem odpokutować splamienie honoru. W chwili, gdy poznajemy Atosa w „Trzech muszkieterach” jest on jeszcze człowiekiem młodym, ma około 36 lat (wynika to z rozmowy z d’Artagnanem w rozdziale Żona Atosa, w którym [[hrabia]] stwierdza, że miał w chwili ślubu z Milady lat 25, ona zaś 16. Tymczasem w późniejszej scenie, w której d’Artagnan chroni się w domu Atosa przed pościgiem po ucieczce z domu hrabiny de Winter, przyjaciele określają jej wiek na ok. 28 lat. Przy różnicy lat 9 – Atos miał wówczas zatem ok. 36-37 lat)i świadomość popełnienia zbrodni nie ima się go. Jest wciąż głęboko przekonany, że wyrządzono mu straszną krzywdę i złamano mu [[życie]] (,,wielki jak człowiek, który wycierpiał wiele”). Nic we życiu nie jest już w stanie go poruszyć. Jego zgorzknienie przejawia się w dwóch aspektach. Po pierwsze, Atos jest obojętny wobec [[kobieta|kobiet]]. Chociaż jest najpiękniejszy spośród przyjaciół (jego uroda przyprawiała o rozpacz Aramisa, który stale dbał o siebie i używał licznych [[Krem (kosmetyk)|kremów]], podczas, gdy Atos nie używał żadnych i w ogóle nie dbał o siebie, a jak się zaraz okaże, wręcz katował swój organizm), nie ma żadnej [[Metresa|kochanki]] i pogardliwie odrzuca zaloty pań i panien. Po drugie, Atos pije. Piją wprawdzie wszyscy, niemniej jednak szlachetny hrabia przeraża nawet swoich przyjaciół, którzy wszak nie gardzą uciechami światowymi. Atos pije codziennie, często cały dzień (jedynym ograniczeniem jest tutaj służba, której nigdy nie uchybia), a [[wino]] jest jego jedyną rozrywką (poza służbą właściwie zajmuję się tylko winem, którego zresztą jest wielkim znawcą). W dodatku upija się na smutno, a swojego służącego, dzielnego Grimauda, oducza mówić. Atos przestaje pić dopiero po odnalezieniu [[syn]]a, a nie wiedzący o tym d’Artagnan obawia się, że jego przyjaciel stać się musiał już ludzkim wrakiem. Należy także wskazać, że Atos nie unika [[hazard]]u, chociaż jest on dla niego jedynie rozrywką, nie zaś źródłem przychodów, i z zimną krwią potrafi grać i przegrywać (bądź wygrywać) o majątek swój, jak i np. d’Artagnana.

 

 

== Zarys wydarzeń przedstawionych w cyklu o muszkieterach, w których aktywną rolę odgrywa Atos ==