Tunelowanie Josephsona: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Przeredagowanie ostatniego akapitu., jęz., drobne redakcyjne
m drobne redakcyjne, WP:SK
Linia 14:
:: <math>\frac{\partial \varphi}{\partial t} = \frac{2e}{\hbar}U(t)</math>
gdzie:
: <math>\hbar</math> – [[Stała Plancka|''h'' kreślone – Stałastała Diraca]],
: <math>e</math> – [[Ładunek elektryczny elementarny|ładunek elementarny]].
 
Efekt Josephsona jest wykorzystywany w '''[[SQUID]]zie'''. Zjawisko Josephsona znajduje zastosowanie w przyrządach do pomiaru bardzo słabych pól magnetycznych (m.in. wywołanych akcją serca — magnetokardiografia) i bardzo słabych napięć, do detekcji i przemiany częstotliwości mikrofalowych, w bolometrii i w termometrii szumowej, a także do realizacji wzorca jednostki napięcia.
 
Działanie elementów wykorzystujących zjawisko Josephsona opiera się na [[efekt Meissnera|efekcie Meissnera]]: przy pewnej wartości natężenia prądu w jednym z nadprzewodników pole magnetyczne wywołane tym prądem niszczy stan nadprzewodzący w drugim metalu. Elementy tego rodzaju charakteryzują się bardzo krótkim czasem przełączenia i małym poborem mocy. Logicznie zlącza Josephsona są równoważne [[tranzystor|tranzystorom]]om. Stosuje się je w dużych, złożonych [[układ scalony|układach scalonych]] do przyspieszania przekazywania [[sygnał]]ów poprzez efekt tunelowania elektronów.
 
Przeszkodą w stosowaniu złącz Josephsona na szeroką skalę są temperatury działania bliskie zeru bezwzględnemu. Wciąż trwają prace nad ich rozwojem motywowane ich szybkością: elementy wykorzystujące zjawisko Josephsona są nawet ok. stukrotnie szybsze od tradycyjnych krzemowych elementów półprzewodnikowych.