Agobard: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne |
drobne techniczne |
||
Linia 48:
przekł. E. Tabakowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2008, s. 338 ISBN 9788324000043 określa go wręcz jako pierwszego europejskiego rzecznika centralizmu.</ref>. Zmarł w opinii świętości, lecz kultu nie zatwierdzono<ref>W. Smereka, ''Agobard'', [w:] Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin 1973, kol. 189.</ref>. Należał do grona teologów, których pogląd przyczynił się do potępienia [[adopcjanizm|adopcjanizmu]]<ref>M. Banaszak, ''Historia Kościoła katolickiego'', t. 2, Warszawa 1989, s. 52.</ref>. Był zwolennikiem dominacji władzy duchownej nad świecką<ref>[http://czasopisma.tnkul.pl/index.php/rh/article/view/2668/2776 D. Tabor, ''Król, prorok czy kapłan? Charyzmat konsekrowanego władcy w miniaturach ottońskich: treści ideowe i funkcje przedstawień cesarzy dynastii saskiej'', "Roczniki Humanistyczne", 64, 2016, nr 4, s. 22-23.]</ref>.
== Walka z zabobonami ==
W szczególny sposób zwalczał przesądy ludowe, zwłaszcza związane z uprawą roli. Znane są jego traktaty przeciwko tzw. tempestarii, czyli zaklinaczom deszczu, którzy mieli władzę nad deszczem i gradem<ref>Ch. Wickham, ''Społeczeństwo'', [w:] ''Wczesne średniowiecze'', red. R. McKitterick, przeł. Z. Dalewski, Świat Książki, Warszawa 2010, s. 106 ISBN 9788324718085</ref>. Zwracał uwagę, że wieśniacy chętniej płacili tym czarownikom, niż uiszczali dziesięcinę<ref>[[
== Stosunek do Żydów ==
Arcybiskup Lyonu darzył ich niechęcią, czego wyrazem była m.in. próba wywołania rozruchów antyżydowskich za panowania Ludwika Pobożnego<ref>H. Immeles, ''Antysemityzm w Austryi'', Lwów 1910, s. 95.</ref>. Pomimo takiej relacji, a nawet zakazywania pozdrawiania chrześcijanom Żydów - nigdzie Agobard nie zarzucał im w swych pismach tak popularnego oskarżenia, jakim był mord rytualny<ref>[http://rcin.org.pl/Content/3348/WA248_11520_F.21.943_Mord_rytualny_cz.1_o.pdf F. Frank, ''Mord rytualny wobec trybunału prawdy i sprawiedliwości'', przeł. M. Blumberg, cz. I, Warszawa 1904, s. 67.]</ref><ref>Zob. też [http://rcin.org.pl/Content/8289/WA248_21619_F-22-126_kopp-kwestyi-o.pdf J. Kopp, ''W kwestyi żydowskiej. Według aktów procesu Rohling-Bloch'', Lwów 1887, s. 25.]</ref>. U Żydów nie można było dokonywać też zakupów<ref>[https://books.google.pl/books?hl=pl&lr=lang_pl&id=tiMMAAAAIAAJ&oi=fnd&pg=PA2&dq=Agobard&ots=1xGCNV55nJ&sig=LPwc3LiGcJBIi6VSQaKHYRsVCCE&redir_esc=y#v=onepage&q=Agobard&f=false T. Czacki, ''Rozprawa o Żydach i Karaitach'', Kraków 1860, s. 30.]</ref>.
|