Przegrzewacz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Zobacz też: drobne techniczne |
m jęz. |
||
Linia 9:
W celu podniesienia sprawności [[siłownia parowa|siłowni parowej]] stosowany jest powszechnie w energetyce [[przegrzew wtórny]] pary wodnej. Para po częściowym rozprężeniu w części wysokoprężnej turbiny kierowana jest z powrotem do [[kocioł parowy|kotła parowego]] w celu podniesienia jej temperatury (a więc i [[entalpia|entalpii]]). Oprócz podniesienia sprawności zabieg ten powoduje zwiększenie [[stopień suchości pary|stopnia suchości pary]] na wylocie z turbiny.
Przegrzewacz znalazł doniosłe zastosowanie w konstrukcji [[parowóz|parowozów]], pozwalając na zwiększenie ich sprawności i mocy. Pierwszy praktyczny przegrzewacz został opracowany w Niemczech przez inżyniera [[Wilhelm Schmidt (inżynier)|Wilhelma Schmidta]] w latach 90. XIX wieku. W [[1893]] roku opatentował on przegrzewacz do stacjonarnej maszyny parowej, a następnie pracował wraz z [[Robert Garbe|Robertem Garbe]] nad przegrzewaczem do parowozu<ref name=preus>Herbert Rauter, Günther Scheingraber, 1991: ''Preußen-Report. Band 2: Die Schnellzuglokomotiven der Gattung S 1 - S 11''. Hermann Merker Verlag , {{ISBN|3-922404-16-2}}, ss. 85-89.</ref>. Pierwsza lokomotywa z wczesną formą przegrzewacza pruskiej serii [[Pd2|S 4]] została zbudowana w [[1898]] roku, a produkowana seryjnie od 1902<ref name=preus/>. Początkowo stosowano przegrzewacze komorowe w [[dymnica (technika)|dymnicy]] parowozów, lecz już w 1903 roku Schmidt opracował powszechnie następnie używany model przegrzewacza płomienicowego, w którym para płynęła przez zagięte rurki przegrzewacza, mieszczące się w walczaku kotła w rurach ogniowych - płomienicach, którymi płynęły gorące spaliny z paleniska<ref name=preus/>. Kilku innych konstruktorów opracowało też swoje modele przegrzewacza, lecz nie zyskały one większego znaczenia.
{{Przypisy}}
| |||