Otto von Below: Różnice pomiędzy wersjami

'''Otto von Below''' (ur. [[18 stycznia]] [[1857]] w [[Gdańsk]]u, zm. [[16 marca]] [[1944]] w [[Besenhausen]] koło [[Getynga|Getyngi]]<ref>[http://www.bundesarchiv.de/aktuelles/aus_dem_archiv/galerie/00198/index.html?index=0&id=3&nr=5 bundesarchiv.de] {{lang|de}}</ref>) – [[Niemcy|niemiecki]] generał piechoty.

W czasie rozpoczęcia [[I wojna światowa|I wojny światowej]] dowódca 1 Korpusu Rezerwowego w składzie 8 Armii w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]]. Walczył w [[Bitwa pod Gąbinem|operacji gąbińsko-gołdapskiej]] w sierpniu [[1914]] roku. Dowiedziawszy się o o porażce głównych sił [[8 Armia (Cesarstwo Niemieckie)|8 Armii]] (1 AK i 17 AK) wydał rozkaz o wycofaniu. W lutym [[1915]] r. ścigał wycofującą się 2 Armię rosyjską generała [[Władimir Smirnow (generał)|Smirnowa]]. [[7 listopada]] 1914 objął dowodzenie 8 Armią. Od maja do grudnia 1915 r. dowodził Armią Niemeńską. Od [[30 grudnia]] 1915 znowu dowodził 8 Armią. Od [[13 października]] [[1916]] r. dowodził Grupą Below w Macedonii, a od [[22 kwietnia]] 1917 r. 6 Armią w północnej Francji. [[16 września]] 1917 r. dowódca 16 Armii we Włoszech, gdzie w [[Bitwa pod Caporetto|bitwie pod Caporetto]] i nad rzeką [[Tagliamento]] zmusił do odwrotu siły włoskie, w wyniku czego Włosi ponieśli straty: 10 tys. zabitych, 30 tys. rannych, 265 tys. dostało się do niewoli, a ok. 300 tys. zdezerterowało. Grupa zdobyła 3152 działa, 1732 moździerze, ok. 3000 karabinów maszynowych. Od [[1 lutego]] [[1918]] dowodził 17 Armią, a [[12 października]] 1918 r. 1 Armią (nową) w Szampanii. Od [[8 listopada]] 1918 naczelny Dowódca Wojsk Niemieckich na zachodnich granicach Niemiec. Po wojnie przeszedł w stan spoczynku.