Ananiasz Zajączkowski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Ananiasz Zajączkowski''' (ur. [[12 listopada]] [[1903]] w [[Troki|Trokach]], zm. [[6 kwietnia]] [[1970]] w [[Rzym]]ie) – polski orientalista ([[turkologia|turkolog]]), profesor [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], działacz [[Karaimi|karaimski]], członek [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]] i [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]].

 

Był synem Aleksandra (''Achiezera''), kancelisty sądowego, i Emilii z domu Bezekowicz. Uczęszczał do [[Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie]] (do 1925), następnie odbył studia orientalistyczne na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]; w [[1929]] obronił doktorat na tej uczelni, na podstawie pracy ''Sufiksy imienne i czasownikowe w języku zachodniokaraimskim. Przyczynek do morfologii języków tureckich'', przygotowanej pod kierunkiem [[Tadeusz Jan Kowalski|Tadeusza Kowalskiego]]. Jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej uzupełniał studia na uczelniach zagranicznych - w [[Berlin]]ie, [[Stambuł|Stambule]] i [[Paryż]]u (1929-1931). Pracował przez rok jako asystent w Katedrze Filologii Orientalnej na Uniwersytecie Jagiellońskim, by przenieść się w [[1932]] na Uniwersytet Warszawski, na stanowisko starszego asystenta i lektora języka tureckiego w Instytucie Orientalistycznym. W [[1933]] habilitował się na podstawie rozprawy ''Studja nad językiem staroosmańskim. Wybrane ustępy z anatolijskotureckiego przekładu Kalili i Dimny'' i został docentem w Katedrze Turkologii Uniwersytetu Warszawskiego.

 

[[Kategoria:Pochowani na cmentarzu karaimskim w Warszawie]]

[[Kategoria:Polscy tłumacze literatury perskiej i tadżyckiej]]