Ludwik Grohman: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne merytoryczne
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne
Linia 9:
|data śmierci = [[1 lutego]] [[1889]]
|miejsce śmierci = [[Łódź]]
|miejsce spoczynku = [[Starycmentarz Cmentarzewangelicko-augsburski przy ulicy Ogrodowej w  Łodzi]]
|zawód = fabrykant (włókiennictwo)
|małżeństwo = Paulina Adelina Trenkler
|odznaczenia = {{order|ŚA|3}} {{order|ŚSr|2}}
|commons = Category:Ludwik Grohman
|www =
}}
'''Ludwik Grohman''' (ur. [[1828]], zm. [[1 lutego]] [[1889]] w [[Łódź|Łodzi]]) – fabrykant i przemysłowiec<ref name=Skrzydlo>{{Cytuj książkę | nazwisko = Skrzydło | imię = Leszek | autor link = | tytuł = Rody fabrykanckie | wydawca = Oficyna Bibliofilów | miejsce = [[Łódź]] | rok = 1999 | strony = 35–43 | isbn = 83-87522-23-6}}</ref>.
 
Od 1827 roku, w [[Zgierz]]u, swoją manufakturę posiadał jego ojciec [[Traugott Grohmann]]. Po narodzinach Ludwika, założyciel rodu Grohmanów przeniósł się wraz z rodziną w 1841 r. na stałe do Łodzi<ref>{{cytuj książkę | autor = [[Joanna Podolska]] | tytuł = Łódź | wydawca = Galaktyka„Galaktyka” | miejsce = [[Łódź]] | rok = 2006 | strony = 59 | isbn = 83-87914-95-9}}</ref>, a w 1842 r. przejął w wieczystą dzierżawę [[posiadło wodno-fabryczne]] „Lamus” na [[Księży Młyn|Księżym Młynie]]. Tu wybudowano fabrykę tkanin bawełnianych.
 
Ludwik w miarę dorastania angażował się w działalność swojego ojca, a po jego śmierci w 1874 r. objął kierownictwo i przekształcił zakłady w firmę „Ludwik Grohman”<ref name=Skrzydlo/>. Ożenił się z Pauliną Adeliną, córką kupca Karola Trenklera, co wzmocniło jego pozycję finansową. W latach 1861–1869 był radnym miejskim. W latach 80. zbudował okazałą [[Willa Ludwika Grohmana|willę]] przy ul. Tylnej. Dzięki częściowej polonizacji Ludwik zaczął nazwisko pisać Grohman (jedno n„n” na końcu).
 
Grohman był założycielem pierwszej fabrycznej [[Straż pożarna|Strażystraży Ogniowejogniowej]] w swojej fabryce i współzałożycielem [[Łódzka Ochotnicza Straż Ogniowa Ochotnicza|Łódzkiej Ochotniczej Straży Ogniowej Ochotniczej]]<ref name=Skrzydlo/>, w latach 1876–1888 pełnił funkcję prezesa i [[komendant]]a całej Łódzkiej Ochotniczej Straży Ogniowej Ochotniczej.
 
Należał do przeciwników [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] 1863 roku. Był jednym z autorów adresu dziękczynnego dla carskiego naczelnika wojennego okręgu łódzkiego, za zdławienie działań powstańczych.
 
Był współzałożycielem [[Bank Handlowy w Łodzi|Banku Handlowego w Łodzi]] (1872 r.), długoletnim prezesem zarządu, współzałożycielem [[Towarzystwo Kredytowe Miejskie w Łodzi (instytucja)|Towarzystwa Kredytowego Miejskiego w Łodzi]]<ref name=Skrzydlo/> (od 1881 r. prezesem dyrekcji). Był również współzałożycielem Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności (1885).
 
W październiku 1884 r. za ''gorliwość okazaną przy dziele budowy'' [[Sobór św. Aleksandra Newskiego w Łodzi|cerkwi św. Aleksandra Newskiego w Łodzi]] przy ul. Widzewskiej (ob. &nbsp;[[Ulica Jana Kilińskiego w Łodzi|ul. &nbsp;Kilińskiego]] 56) został odznaczony [[Order Świętej Anny|orderem Świętej Anny]] III klasy<ref>{{Cytuj pismo | autor = [bez autora] | tytuł = ''Kronika Łódzka. Jego Cesarska Mość...'' | url = http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/439/Dziennik_Lodzki1884_232.pdf | czasopismo = [[Dziennik Łódzki]] | adres czasopisma = | oznaczenie = | wolumin = Rok I | wydanie = nr 232 | strony = 2, kol. 4 | data = 1884-10-16 | odpowiedzialność = [[Zdzisław Kułakowski]] (red.) | wydawca = [[Zdzisław Kułakowski]] | miejsce = [[Łódź]] | issn = 1898-3111 | doi = | doietykieta = | pmid = | pmc = | oclc = | bibcode = | id = | cytat = | język = | data dostępu = 2015-10-24 | odn =}}</ref>. W październiku 1888 r. otrzymał [[Order Świętego Stanisława (Rosja)|Order Świętego Stanisława]] II&nbsp;klasy ''za szczególną troskliwość o dobro instytucyj podległych ministeryum oświaty''<ref>{{Cytuj pismo | autor = [bez autora] | tytuł = ''Kronika Łódzka. Najwyższe odznaczenia'' | url = http://bc.wimbp.lodz.pl/Content/6466/Dziennik%20Lodzki%201888%20nr236a.pdf | czasopismo = [[Dziennik Łódzki]] | adres czasopisma = | oznaczenie = | wolumin = Rok V | wydanie = nr 236 | strony = 1, kol. 4 | data = 1888-10-21 | odpowiedzialność = Antoni Chomętowski (red.) | wydawca = [[Stefan Kossuth]] | miejsce = [[Łódź]] | issn = 1898-3111 | doi = | doietykieta = | pmid = | pmc = | oclc = | bibcode = | id = | cytat = | język = | data dostępu = 2016-03-11 | odn =}}</ref>.
 
Zmarł w 1889 r. pozostawiając córkę Annę Melanię oraz pięciu synów: Henryka, Karola, Pawła, Alfreda i Leona, przygotowanych do przejęcia władzy i pokierowania rozwojem zakładów. Po śmierci ojca prowadzenie firmy przejął [[Henryk Grohman]]<ref name=Skrzydlo/>. Grób rodziny Ludwika Grohmana znajduje się naw [[Cmentarz ewangelicko-augsburski przy ulicy Ogrodowej w Łodzi|części ewangelickiej]] [[Stary Cmentarz w Łodzi|CmentarzuStarego StarymCmentarza w Łodzi]] tuż obok [[Kaplica Scheiblera|kaplicy Scheiblera]].
 
{{Przypisy}}