Późniejsza dynastia Liang: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
polski egzonim
int.
Linia 7:
== Terytorium i charakter państwa ==
[[plik:Five Dynasties Ten Kingdoms 923 CE.png|thumb|left|Chiny w chwili upadku Późniejszej dynastii Liang (zaznaczonej na bladożółto)]]
Państwo dynastii Liang (określenie "późniejsza"„późniejsza” zostało nadane przez historyków, by odróżnić ją od innych państw o tej samej nazwie) zajmowało terytorium od wybrzeża Pacyfiku na wschodzie do północnego [[Syczuan]]u na zachodzie i od [[Huai He]] na południu do dawnej granicy tangowskiej na północy (mniej więcej do granicy z [[Mandżuria|Mandżurią]]. Było jednym z wielu państw, na które rozpadła się monarchia tangowska i niejedynym, którego władca przybrał tytuł [[Cesarze Chin|cesarza]] ([[Kitanowie|kitańscy]] władcy z [[dynastia Liao|dynastii Liao]] też to uczynili). Określenie "dynastia"„dynastia” pochodzi od [[Ouyang Xiu]], który w swych pracach historycznych wskazywał na ciągłość [[Mandat Niebios|mandatu Niebios]] między dynastią Tang i następnymi "pięcioma„pięcioma dynastiami"dynastiami”, aż do [[dynastia Song|dynastii Song]], której był urzędnikiem; legitymizował tym samym jej panowanie. Pozostałe państwa określił jako "królestwa"„królestwa” obniżając tym samym ich ważność.
 
Zhu Wen kontrolował południową część prowincji [[Shanxi]], ale nie udało mu się zdobyć [[Taiyuan]]u, gdzie siedzibę miał jego główny rywal [[Li Keyong]]. Ten ostatni, wzmocniony przymierzem z Kitanami, prowadził ciągłą wojnę przeciw państwu Zhu, a po jego śmierci tą samą politykę kontynuował jego syn [[Li Cunxu]]. Zhu Wenowi nie udało się ustanowić w pełni stabilnej struktury państwowej; był wrogo nastawiony do tangowskiej arystokracji, która stanowiła podstawę rządów tej dynastii. Między jej przetrzebionymi w wyniku rebelii An Lushana szeregami, a nowymi elitami, często militarnymi (do których należał sam Zhu) panowało ciągłe napięcie i konflikty. W efekcie państwu brakowało warstw rządzących.