Bartnictwo: Różnice pomiędzy wersjami

'''Bartnictwo''' – dawna forma [[pszczelarstwo|pszczelarstwa]] leśnego, polegająca na chowie [[pszczoła|pszczół]] (głównie pszczół leśnych, tzw. "borówek") w specjalnie w tym celu wydrążonych dziuplach drzew, czyli [[barć|barciach]]. Szczytowy rozwój tej profesji przypada w [[Polska|Polsce]] na wiek [[XVI wiek|XVI]] i [[XVII wiek|XVII]], zanikła w wieku [[XIX wiek|XIX]]. Zbieraniem [[Miód|miodu]] zajmowali się bartnicy, zwani również [[Bartodzieje (ludność służebna)|bartodziejami]]. Był to zawód dziedziczny. W Polsce piastowskiej jedynie bartodzieje mieli przywilej dostarczania miodu na dwór książęcy. Posiadali własne [[cech rzemiosła|cechy]], regulujące zwyczaje, rozsądzające spory. Barcie lokowano przeważnie na [[dąb|dębach]] i [[sosna]]ch, rzadziej [[grab]]ach, [[buk]]ach czy [[lipa]]ch. Barcie wykonywano w miejscach, gdzie pień osiągał metr średnicy lub więcej. Najwięcej barci dziano w sosnach, które musiały rosnąć ok. 120 lat, aby osiągnąć odpowiedni do tego rozmiar.

 

[[Kategoria:Historia pszczelarstwa]]

[[Kategoria:Zawody historyczne]]