Antonio Stradivari: Różnice pomiędzy wersjami

Rozpoczął naukę jako rzeźbiarz. W latach 60. XVII w. miał kontakt z instrumentami [[Nicola Amati|Nicoli Amatiego]]. Mało prawdopodobne, że był jego uczniem. Najwcześniejszy instrument, który przetrwał do dziś, pochodzi z roku 1666. Pod wpływem Amatiego pozostał do lat 80. kiedy jego styl zaczął się zmieniać. Poszukiwania i eksperymenty, m.in. wydłużone skrzypce z lat 90., charakteryzują ten okres. Początek XVIII stulecia to wybór dojrzałej i konsekwentnej formy. Z pierwszych 20 lat XVIII wieku pochodzą najznakomitsze okazy Stradivariego. Najsłynniejszym instrumentem Stradivariego są skrzypce "Mesjasz", które od ukończenia w roku 1716 pozostały w posiadaniu Stradivariego i prawie nie dotknięte zębem czasu dotrwały do naszych czasów. Jedyne zmiany w instrumencie wykonał XIX-wieczny francuski lutnik Vuillaume. Obecnie wystawione są w angielskim muzeum Ashmolean w [[Oksford]]zie. Pod koniec życia nadal eksperymentował. Niesłabnąca inspiracja 90-letniego lutnika owocowała co roku kilkoma instrumentami. Z tego okresu pochodzą takie sławy jak wiolonczela "de Munck" (1730) lub skrzypce 'ex-Kreisler'. Wraz ze swoimi uczniami i synami wykonał ponad 1000 [[instrument smyczkowy|instrumentów smyczkowych]] (głównie [[skrzypce|skrzypiec]], a także [[altówka|altówki]] i [[wiolonczela|wiolonczele]]). Popularnie zwie się jego instrumenty stradivariusami, co jest nawiązaniem do treści jego karteczek rozpoznawczych.