Ascanio Sforza: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Życiorys: drobne redakcyjne |
|||
Linia 44:
== Życiorys ==
Był szóstym synem [[Francesco I Sforza|Francesca Sforzy]], księcia [[Mediolan]]u, i Bianki Marii Visconti, przeznaczonym do stanu duchownego. Od 1477 roku ojciec zabiegał dla niego o kapelusz kardynalski, ostatecznie 17 marca 1484 roku otrzymał diakonię Santi Vito, Modesto e Crescenzia. Zrezygnował z niej 26 sierpnia 1492 roku. Ponownie przyjął ją 31 stycznia 1495 roku. Rychło stał się jedną z najbardziej wpływowych osobistości w kolegium kardynalskim. Był administratorem diecezji [[Pawia]] (od 17 września 1479 roku), [[Novara]] (25 październik 1484-18 kwietnia 1485 i w maju 1505), Cremona (od 28 lipca 1486), [[Pesaro]] (1487-91), [[Eger]] na Węgrzech (31 sierpień 1492-1497) i [[Elne]] w dzisiejszej Francji (czerwiec 1494-1495), nie jest jednak pewne czy kiedykolwiek otrzymał sakrę [[biskup]]ią. Na [[konklawe 1492]] odegrał kluczową rolę w wyborze [[Aleksander VI|
Do zerwania Sforzy z papieżem doszło w 1494 wraz z inwazją Francuzów na Półwysep Apeniński. Kardynał pozostał lojalny wobec swego brata [[Ludovico Sforza]], księcia Mediolanu, który potajemnie zawarł sojusz z Francją, podczas gdy Aleksander VI postanowił stawić jej zbrojny opór. Po porzuceniu sojuszu z Francją przez Mediolan pojednał się z Aleksandrem, ale nie odzyskał już jego pełnego zaufania. Kiedy w 1497 w tajemniczych okolicznościach zamordowano syna papieża, [[Juan Borgia]], kardynał Sforza był jednym z podejrzanych o jego morderstwo, udało mu się jednak oczyścić z tego zarzutu. W 1499 ponownie popadł w niełaskę u papieża, gdyż opuścił Rzym bez jego zgody. Jego dobra, warte 200.000 dukatów, zostały skonfiskowane przez papieża. Kardynał musiał uciekać do Wenecji. W maju 1500 roku dostał się do francuskiej niewoli, uwięziono go w [[Lyon]]ie. W 1502 dzięki kardynałowi [[Georges d'Amboise]] został uwolniony, jednak bez prawa opuszczania Francji bez zgody króla. Powrócił do Rzymu dopiero na [[Konklawe 1503 (Pius III)|konklawe po śmierci Aleksandra VI]]. Próbował uzyskać tiarę dla siebie, nie zdobył jednak większego poparcia. Zmarł na [[dżuma|dżumę]] w wieku 50 lat.
{{Przypisy}}
|