Gmach Główny Politechniki Warszawskiej: Różnice pomiędzy wersjami

|architekt = [[Stefan Szyller (architekt)|Stefan Szyller]], [[Bronisław Brochwicz-Rogoyski]]

Autorzy tego i innych gmachów [[Stefan Szyller (architekt)|Stefan Szyller]] i [[Bronisław Brochwicz-Rogoyski]] stworzyli zespół politechniczny według ówczesnych standardów europejskich. Budowa [[Gmachbudynek|Gmachu]]u Głównego rozpoczęła się w lipcu [[1899]] roku, i trwała tylko 2 lata. Gmach Główny Warszawskiego Instytutu Politechnicznego jest typowym przykładem architektury odwołującej się do stylistyki włoskiego renesansu i baroku. Reprezentacyjny charakter gmachu podkreślała monumentalna, dwukondygnacyjna fasada o zaokrąglonych narożnikach. Gmach został zaprojektowany według klasycznych reguł przyjmowanych przez ówczesne uczelnie w [[Europa|Europie]]. Masywne mury nośne budynku stanowiły nie tylko konstrukcję podpierającą stropy i dach, ale kryły w sobie sieć kanałów dawnego systemu ogrzewania ciepłym powietrzem doprowadzanym z kotłowni zewnętrznej; solidna konstrukcja przetrwała pożary i zniszczenia od pocisków z czasu [[Powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]].