Saksofon barytonowy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Saksofon barytonowy''', często zwany (głównie w krajach anglojęzycznych) "„'''bari sax'''"”, często natomiast po prostu "baryton"„baryton” (nie należy mylić z [[sakshorn|sakshornem barytonowym]]), jest jednym z największych i najniżej strojonych [[saksofon]]ów.

Saksofon barytonowy jest stosowany w muzyce symfonicznej (zwykle jako jeden z głosów kwartetu saksofonowego). Ma to jednak miejsce nie często. Przykładami zastosowania tego instrumentu w muzyce symfonicznej mogą być: skomponowana w latach 1902-1903 ''Symfonia domestica'' [[Richard Strauss|Ryszarda Straussa]], powstała w latach 1914-1916 muzyka do [[balet]]u ''Drewniany książę'' [[Béla Bartók|Béli Bartóka]], ''Symfonia Nr 4'' [[Charles Ives|Charlesa Ivesa]] (komponowana w latach 1912-1918), czy ''[[Amerykanin w Paryżu (Gershwinpoemat symfoniczny)|Amerykanin w Paryżu]]'' (napisany w 1928 roku) oraz ''[[Błękitna rapsodia (Gershwin)|Błękitna rapsodia]]'' (skomponowana w roku 1924) [[George Gershwin]]a.

W muzyce jazzowej saksofon barytonowy jest instrumentem stosowanym. O ile niewielu saksofonistów klasycznych gra na tym instrumencie, o tyle w świecie jazzu jest wielu instrumentalistów używających saksofonu barytonowego. Pierwszym szerzej znanym saksofonistą jazzowym grającym na tym instrumencie był [[Harry Carney]], który należał do [[big band]]u prowadzonego przez [[Duke Ellington|Duke'aDuke’a Ellingona]].