Karabin maszynowy SG-43: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne uzup. |
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
||
Linia 51:
Po wojnie, w wyniku doświadczeń wojennych ckm zmodernizowano. Powstał w ten sposób ckm '''SGM'''{{r|broń}}. Stał się on podstawą do opracowania [[czołgowy karabin maszynowy|czołgowego karabinu maszynowego]] ''SGMT'' oraz karabinu maszynowego dla [[transporter opancerzony|transporterów opancerzonych]] ''SGMB''. Produkcję ckmu Goriunowa zakończono w 1961 roku po rozpoczęciu produkcji [[Uniwersalny karabin maszynowy|uniwersalnego karabinu maszynowego]] [[Karabin maszynowy PK/PKS|PK/PKS]].
W [[Polska|Polsce]] w latach 1952-1956 produkowano ckm SG-43 (SG wz. 43), a w latach 1957-1968 czołgowy karabin maszynowy SGMT. W 1970 roku polscy specjaliści brali udział w uruchomieniu produkcji licencyjnej SGM w [[Egipt|Egipcie]]. W Wojsku Polskim początkowo używany w niewielkiej liczbie, a na większą skalę SG wz. 43 wprowadzono dopiero od 1953 roku, zastępując nim następnie ckm Maxim<ref name=perzyk>Bogusław Perzyk. ''Pistolet maszynowy czy karabin? - z historii uzbrojenia strzeleckiego ludowego Wojska Polskiego w latach 1945-1956''. „Poligon”. 3(38)/2013, s. 70-72</ref>. W styczniu 1950 roku było ich tylko 13<ref name=perzyk/>, w tym też roku kupiono dalsze 335 w ZSRR<ref>Jerzy Kajetanowicz: ''Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie''. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. {{ISBN
== Wersje ==
| |||