Aleksander Ostrowski (właściciel ziemski): Różnice pomiędzy wersjami

Ojcem Aleksandra był Wojciech senator-kasztelan Królestwa Polskiego i Józefa z Potockich córka [[Aleksander Potocki (1756–1812)|Aleksandra Potockiego]] ministra policji w okresie Księstwa Warszawskiego.<ref>[http://www.sejm-wielki.pl/b/lu.18120 dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego]</ref>. W 1827 rozpoczął studia na wydziale prawa [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytecie Warszawskm]], wyjechał na studia do Monachium, ukończone w 1830. W tym samym czasie odbył kilka podróży do Szwajcarii, Rzymu i Włoch. Po studiach wrócił do kraju i wstąpił do wojska. Na początku służby wojskowej był prostym żołnierzem w szwadronie jazdy poznańskiej, a potem w [[5 Pułk Ułanów Imienia Zamojskich|5 Pułku Ułanów imienia Zamoyskich]] w stopniu oficera. Z całym korpusem po przekroczeniu granicy złożył broń pod Zawichostem. Osadzony w fortecy w Ołomuńcu, Aleksander pozostał, wraz ze swoimi towarzyszami do czasu ogłoszenia amnestii przez cesarza [[Mikołaj I Romanow|Mikołaja]].

Powrócił do rodzinnego majątku który zaczął unowocześniać za zgodą ojca. Rozbudował podupadłą gospodarkę rybną, w 1845 założył w swoim folwarku w [[Silniczka|Silniczce]] małą cukrownię, w 1863 dochód z niej wynosił 1.793.000 rubli. Aleksander miał w niej 51% udziałów. W 1882 roku wprowadził jako pierwszy oświetlenie elektryczne za pomocą lamp łukowych. W tym samym roku w folwarku pojawiła się maszyna parowa. założony został szpital na początku przeznaczony dla pracowników najemnych, a następnie dla chłopów mieszkających w dobrach maluszyńskich. Szpital liczył dziesięć łóżek. W późniejszym czasie utrzymywano także lekarza. Wybudował też 14 szkół na terenie swojego majątku. Swojej służbie i oficjalistom przyznawał emerytury, nie zapominając o wdowach i nieletnich dzieciach. Dla włościan i całej swojej służby powołał kasę zapomogowopożyczkową, która spełniała rolę kasy oszczędności.<ref>Karolina Studnicka "Siedziba ziemiańska rodziny Ostrowskich z Maluszyna" w "Prace naukowe Akademii im. Jna Długosza w Częstochowie, zeszyty historyczne z. X wyd. 2009 s.255-259</ref>.

W 1850 roku Aleksander Ostrowski rozpoczął brać czynny udział w życiu publicznym, został wybrany radcą Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowo Ziemskiego w guberni kaliskiej. W 1852 roku awansował i od tej pory zasiadał w zarządzie głównym Towarzystwa. należał do redakcji „Roczników Gospodarstwa Krajowego”, zawiązanych w 1842, a od 1858 do [[Towarzystwo Rolnicze w Królestwie Polskim|Towarzystwa Rolniczego]], piastując od [[1859]] roku godność wiceprezesa Towarzystwa Rolniczego. Od [[1861]] pełnił urząd członka [[Rada Stanu|Rady Stanu]], później od [[1862]] [[gubernator]]a cywilnego [[radom]]skiego. W roku [[1863]] został dyrektorem Komisji Spraw Wewnętrznych, 3 marca 1864 roku został zwolniony z obowiązków dyrektora. Pozostał nadal członkiem Rady Stanu. W 1863 roku był przewodniczącym w wydziale próśb i zażaleń, a w 1866 roku pracował w wydziale skarbowo- administracyjnym. Po rozwiązaniu Rady Stanu w roku 1867, Aleksander Ostrowski odszedł z rządu. Otrzymał [[Order Świętej Anny|order św. Anny]] I klasy. <ref>Andrzej Jan Zakrzewski - Maluszyn / Częstochowa - Karolina Studnicka "Aleksander Ostrowski i jego rola na kartach historii" </ref>.