Seleucja nad Tygrysem: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mzopw (dyskusja | edycje)
mNie podano opisu zmian
m uzupełnienie + korekta
Linia 3:
Wzmocnienie władzy Seleukosa w [[Syria|Syrii]] po [[Bitwa pod Ipsos|bitwie pod Ipsos]] i założenie [[Antiochia Syryjska|Antiochii]] nad [[Orontes]]em w [[300 p.n.e.|300 r. p.n.e.]], sprawiło, że to właśnie ta ostatnia stała się siedzibą królewską. Jednakże Seleucja nie podupadła, wręcz przeciwnie – miasto rozwijało się znakomicie przez cały okres istnienia państwa Seleucydów, a nawet i później w okresie partyjskim świetnie prosperowało. Wynikało to m.in. z przesunięcia się niektórych szlaków handlowych po założeniu nowych miast na Wschodzie przez Seleucydów, właśnie na korzyść Seleucji nad Tygrysem, która była doskonale zlokalizowana i koncentrowała lądowy handel karawanowy. Jednym z ważniejszych szlaków handlowych był szlak (poświadczony przez różne źródła greckie, jak również chińskie) z [[Palipatura|Palipatury]] przez [[Taksila|Taksilę]], [[Aleksandria Kaukaska|Aleksandrię Kaukaską]], [[Baktra|Baktrę]], [[Hekatompylos]] i [[Ekbatana|Ekbatanę]] do Seleucji nad Tygrysem. Następnie z Seleucji szlak prowadził dalej na zachód, rozwidlając się na dwie zasadnicze odnogi: bezpośrednio do Antiochii w górę [[Eufrat]]u lub też bardziej na północny wschód przez [[Nisibis]] do [[Edessa|Edessy]], a z Edessy (znowu się rozwidlał) do Antiochii lub do [[Damaszek|Damaszku]] i [[Tyr]]u.
 
W okresieczasie swojegonajwiększego rozkwitu, w okresie seleukidzkim i partyjskim, Seleucja, według Pliniusza Starszego, liczyła ok. 600 000 mieszkańców (co wydaje się jednak liczbą przesadzoną) i lokowana jest na trzecim miejscu wśród metropolii świata antycznego po [[Rzym]]ie i Aleksandrii. Zorganizowana była na wzór greckiej [[polis]] z radą trzystu i zarządcą królewskim [[epistates]]em.
W połowie [[II wiek p.n.e.|II w. p.n.e.]] zdobyta została przez władcę partyjskiego [[Mitrydates I|Mitrydatesa I]] i do czasu wybudowania [[Ktezyfont]]u pełniła rolę stolicy państwa Partów.
 
 
Wzmożone [[Wojny partyjsko-rzymskie|wojny]] [[Cesarstwo rzymskie|Rzymu]] z [[Partia|Partią]], w [[II wiek p.n.e.|II w. n.e.]], położyły kres świetności Seleucji nad Tygrysem, która leżała blisko stolicy państwa partyjskiego – [[Ktezyfont]]u, co miało wpływ na losy samej Seleucji.
Podczas każdej wojny Seleucja była niszczona i plądrowana: najpierw w [[116]] r., podczas wyprawy cesarza rzymskiego [[Trajan]]a na Partię; następnie w [[165]] r. została zdobyta i niemal całkowicie zniszczona przez wojska rzymskie pod dowództwem [[Awidiusz Kasjusz|Awidiusza Kasjusza]], ale w następnym ([[166]] r.) działała tam [[mennica]], co świadczyłoby o funkcjonowaniu miasta i jego znaczeniu. Kolejny raz wojska rzymskie zdobyły i zniszczyły Seleucję w [[198]] r. w trakcie wojny z Partami ([[197]]-[[199]]), prowadzonej przez cesarza [[Septymiusz Sewer|Septymiusza Sewera]].