Maciej Korwin: Różnice pomiędzy wersjami

W drugim okresie rządów Maciej przeprowadził reformy wojska, spraw wewnętrznych, dworu, prawa i systemu monetarnego w celu umocnienia i ustabilizowana władzy centralnej. Założył zawodową armię zaciężną, tzw. czarne szeregi (''Fekete Sereg''). Rozpoczął też bardziej agresywną i ambitną politykę zagraniczną, której celem było zdobycie pierwszoplanowej pozycji Węgier w Europie Środkowej. Najpierw, po śmierci swej pierwszej żony [[Katarzyna Podiebrad|Katarzyny Podiebrad]], zerwał sojusz z królem Czech Jerzym z Podiebradów i korzystając z poparcia papiestwa rozpoczął wojnę z [[Husytyzm|husyckim]] władcą. W trakcie wojny część katolickiej szlachty czeskiej ogłosiła [[3 maja]] [[1469]] roku w [[Ołomuniec|Ołomuńcu]] Macieja królem Czech. Mimo początkowych sukcesów, dzięki którym Maciej zajął [[Śląsk]], [[Łużyce]] i [[Morawy]] nie zdołał jednak ostatecznie pokonać Jerzego, który utrzymał się we właściwych Czechach i w [[Praga|Pradze]]. Po śmierci króla czeskiego w 1471 roku Czesi zaproponowali koronę [[Władysław II Jagiellończyk|Władysławowi Jagiellończykowi]]. Korwin mimo otrzymania od papieża [[Sykstus IV|Sykstusa IV]] potwierdzenia prawa do czeskiej korony nie zdołał porozumieć się z Jagiellonami i Habsburgami co spowodowało ciągnącą się przez kilka lat wojnę polsko-czesko-węgierską. W roku 1471 wybuchł przeciwko królowi bunt magnatów, którego celem było powołanie na tron węgierski królewicza polskiego [[Święty Kazimierz|Kazimierza]]. Rozpoczęta 2 października 1471 wyprawa 13-letniego Kazimierza z wojskami polskimi utknęła jednak w [[Nitra (miasto)|Nitrze]]. W 1474 roku w odwecie za zniszczenia dokonane na [[Słowacja|Węgrzech Górnych]] przez [[Paweł Jasieński|Pawła Jasieńskiego]], Maciej poprowadził wyprawę na polską [[Województwo ruskie|Ruś]]. Prowadzona z przerwami i ze zmiennym szczęściem wojna polsko-węgierska zakończyła się dopiero w [[1479]] roku. W tym samym roku pokojem w Ołomuńcu zakończył się konflikt czesko-węgierski – Maciej uznał koronę czeską Władysława Jagiellończyka, ale w zamian dożywotnio zatrzymał Morawy, Śląsk i Łużyce z prawem ich odkupienia przez Władysława po śmierci króla Węgier.

 

Próby zbliżenia z Polską nie doszły do skutku gdyż oferowanego przez Macieja sojuszu w zamian za rękę [[Jadwiga Jagiellonka (1457-1502)|Jadwigi Jagiellonki]] nie akceptowała polska królowa [[Elżbieta Rakuszanka]]. Maciej podejmował więc różnego rodzaje akcje dyplomatyczne przeciw Polsce, sprzymierzając się z [[Zakon krzyżacki|Krzyżakami]] i [[Wielkie Księstwo Moskiewskie|Moskwą]]. Największym jego wrogiem pozostawali jednak Habsburgowie. W 1476 roku zmusił [[Fryderyk III Habsburg|cesarza Fryderyka III]] do wypłaty okupu 100 tys. forintów w zamian za odstąpienie jego wojsk od Wiednia. Nie uchroniło to jednak cesarza od klęski kilka lat później. W 1485 Maciej Korwin zajął całą Dolną Austrię wraz z Wiedniem oraz część [[Styria|Styrii]] i [[Karyntia|Karyntii]]. Przeniósł swą siedzibę do Wiednia i rozpoczął snuć plany stworzenia środkoweuropejskiego cesarstwa.