Henri La Fontaine: Różnice pomiędzy wersjami

Studiował prawo na Wolnym Uniwersytecie w [[Bruksela|Brukseli]], praktykował jako prawnik od 1877. Był uznanym ekspertem prawa międzynarodowego, od 1893 wykładał na Nowym Uniwersytecie w Brukseli. W latach 1895-19361895–1936 pełnił mandat [[Senat Belgii|senatora]] z ramienia Partii Socjalistycznej (z przerwą w latach 1898-19001898–1900 oraz 1932-19351932–1935). Wraz z [[Paul Otlet|Paulem Otletem]] założył w 1895 roku Międzynarodowy Instytut Bibliograficzny w Brukseli.

Współpracował z [[Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju|Międzynarodowym Stałym Biurem Pokoju]], działał na rzecz zwołania [[Haga|haskich]] konferencji pokojowych w 1899 i 1907. W 1907 zastąpił na stanowisku przewodniczącego [[Międzynarodowe Stałe Biuro Pokoju|Międzynarodowego Stałego Biura Pokoju]] laureata Pokojowej Nagrody Nobla z 1908, [[Fredrik Bajer|Fredrika Bajera]]. W 1919 wchodził w skład delegacji belgijskiej na Konferencję Pokojową w [[Paryż]]u, następnie członek Zgromadzenia [[Liga Narodów|Ligi Narodów]] (1920-19211920–1921). Za wkład w międzynarodowy ruch pokojowy został uhonorowany [[Laureaci Pokojowej Nagrody Nobla|Pokojową Nagrodę Nobla]] w [[1913]].

Pracował nad uporządkowaniem materiałów historycznych arbitrażu międzynarodowego, opracował indeks alfabetyczny do drugiego wydania ''Classification decimale universalle'' (1927), założył pismo ''La Vie Internationale''. W latach 1919-19321919–1932 był wiceprzewodniczącym [[Senat Belgii|Senatu Belgii]].