Karol Eugeniusz Wirtemberski: Różnice pomiędzy wersjami

Książę Karol był wielkim miłośnikiem i mecenasem sztuki, a zwłaszcza opery, baletu i teatru. Jego dwór w [[Stuttgart|Stuttgarcie]] i [[Ludwigsburg (Badenia-Wirtembergia)|Ludwigsburgu]] stał się w II połowie XVIII wieku prężnym i promieniującym na całą Europę ośrodkiem kultury<ref>''Musik und Musiker am Stuttgarter Hoftheater (1750-1918). Quellen und Studien'', Herausgegeben Reiner Nägle, Wurttembergische Landesbibliothek, Stuttgart, 2000, p. 57. ISBN 3-88282-054-3</ref>. Zasłynął z rozrzutności i wielu kochanek, które wybierał na ogół spośród tancerek, aktorek i śpiewaczek swojego teatru. Ale też sprawnie zarządzał państwem i wspierał artystów, takich jak: [[kapelmistrz]] i kompozytor operowy [[Niccolò Jommelli]], malarz i [[scenograf]] [[Giovanni Battista Innocente Colombo|Giovanni Battista Innocenzo Colombo]], choreograf i reformator baletu [[Jean-Georges Noverre]], poeta i dramaturg [[Friedrich Schiller]] i wielu innych<ref>Rudolf Krauß: ''Das Stuttgarter Hoftheater von den ältesten Zeiten bis zur Gegenwart'', Verlag Metzler, Stuttgart 1908.</ref>. Założył też w [[Stuttgart|Stuttgarcie]] słynną [[Hohe Karlsschule]]<ref>Heinrich Wagner: ''Geschichte der Hohen Carls-Schule'', Verlag Etlinger, Würzburg 1856.</ref>.

Oblicza się, że miał ponad 70 potomków z nieprawego łoża<ref>http://www.walterbauer.org/herzog_karl_eugen.htm</ref>, którym zapewniał opiekę i kariery. Nie pozostawił jednak prawowitego następcy tronu. Po jego śmierci władzę w księstwie przejął więc jego brat [[Ludwik Eugeniusz Wirtemberski|Ludwik Eugeniusz]].