Stanisław Bobiński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
int. |
|||
Linia 4:
Był synem Jana, urzędnika ubezpieczeń oraz Stanisławy z Tołwińskich. Kształcił się w Warszawie. Z wykształcenia inżynier leśnik<ref>[[Norbert Michta]], ''[[Julian Marchlewski]]'', Wyd. [[Książka i Wiedza|KiW]], [[Warszawa]] [[1984]], s. 235.</ref>.
Od [[1905]] r. w [[Socjaldemokracja Królestwa Polskiego i Litwy|Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy]]. W [[1918]] był komisarzem [[Rewolucyjny Czerwony Pułk Warszawski|Rewolucyjnego Czerwonego Pułku Warszawy]] i komisarzem [[Zachodnia Dywizja Strzelców|Zachodniej Dywizji Strzelców]]. Od [[1918]] do [[1919]] był członkiem Rewolucyjnej Rady 16 Armii na Białorusi. Przewodniczący KC Związku Zawodowego Robotników Rolnych Litwy i Białorusi. W [[1920]] członek [[Tymczasowy Komitet Rewolucyjny Polski|Tymczasowego Komitetu Rewolucyjnego Polski]] ds. rolnictwa. Uczestnik III Kongresu Kominternu w czerwcu–lipcu [[1921]]. W latach [[1922]]–[[1924]] profesor filozofii marksistowskiej i rektor Uralskiego Uniwersytetu im. A. M. Gorkiego w [[Jekaterynburg]]u, od [[1925]] członek Biura Polskiego przy [[
Już w [[Lata 30. XX wieku|latach 30.]] oskarżany o [[luksemburgizm]], [[15 czerwca]] [[1937]] (w okresie [[wielki terror (ZSRR)|Wielkiego Terroru]]) został aresztowany przez [[NKWD]]. Proces odbył się w Moskwie [[20 września]] [[1937]] r. Bobiński został oskarżony o uczestnictwo w [[Polska Organizacja Wojskowa|Polskiej Organizacji Wojskowej]], w ramach której miał prowadzić na terenie ZSRR działalność szpiegowską na rzecz polskiego wywiadu i wiedzieć o zamachach terrorystycznych członków organizacji POW. Po 20-minutowym procesie [[Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR]] skazało Bobińskiego na najwyższy wymiar kary – rozstrzelanie i konfiskatę mienia. Zgodnie z obowiązującym dekretem z [[1 grudnia]] [[1934]] r. (dekret uchwalono w dniu zabójstwa Kirowa – a przewidywał natychmiastowe wykonanie wyroków śmierci wobec skazanych za działalność terrorystyczną) – wyrok został wykonany zaraz po zakończonym procesie – 20 września 1937. [[Kremacja|Skremowany]] w krematorium na [[Cmentarz Doński|Cmentarzu Dońskim]], prochy pochowano anonimowo.
|