LatemW 1943styczniu Plaszow1944 stałobóz siępracy podobozemprzymusowej [[Obózzostał koncentracyjny|obozu koncentracyjnego]]przekształcony w [[Lublinobóz (KL)|Majdanku]], a w styczniu 1944 – samodzielnym obozem koncentracyjnym Plaszowkoncentracyjny ([[język niemiecki|niem.]] ''Konzentrationslager Plaszow bei Krakau''), przez pewien czas mającym swoje filie w [[Wieliczka|Wieliczce]] i w [[Mielec|Mielcu]]. W czasie likwidacji przez Niemców [[getto|gett]] w różnych miastach Polski nasilały się transporty do obozu Plaszow, dokonywano tu również masowych egzekucji więźniów, m.in. z podległego [[gestapo]] krakowskiego [[Więzienie Montelupich|więzienia Montelupich]] – na tzw. [[Hujowa Górka|Hujowej Górce]]. Jeszcze w 1943, pod koniec, rozpoczęto budowę [[komora gazowa|komór gazowych]] i [[krematorium|krematoriów]], ale ich nie ukończono, dlatego w czasie, kiedy jesienią 1944 Niemcy przystąpili do likwidacji obozu, wysyłali więźniów do obozów, w których czynne były komory i krematoria – głównie do [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz]] i do [[Stutthof (KL)|Stutthofu]]. W tym samym czasie do obozu przywożono również grupy więźniów z [[Warszawa|Warszawy]], w związku z upadkiem [[powstanie warszawskie|powstania warszawskiego]]. Ostatnia grupa więźniów wyjechała z obozu Plaszow do [[Auschwitz-Birkenau|Auschwitz Birkenau II]] 16 stycznia 1945.
Wśród nielicznych ocalonych więźniów znajduje się 1100 krakowskich Żydów z „listy Schindlera”, a także obecny przewodniczący [[Gmina Wyznaniowa Żydowska w Krakowie|Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie]], [[Tadeusz Jakubowicz]].
