Bandrów Narodowy: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Rrudzik (dyskusja | edycje)
m ludn., teryt, źródła/przypisy
uzupełnienie
Linia 28:
'''Bandrów Narodowy''' – [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo podkarpackie|województwie podkarpackim]], w [[powiat bieszczadzki|powiecie bieszczadzkim]], w [[Ustrzyki Dolne (gmina)|gminie Ustrzyki Dolne]]{{r|teryt|roz}}.
 
[[Kolonizacja wołoska|Wołoska wieś]] królewska Bandrow położona była w [[1589]] roku w starostwie przemyskim w [[ziemia przemyska|ziemi przemyskiej]] [[województwo ruskie|województwa ruskiego]]<ref>Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 2.</ref>. [[Podział administracyjny Polski (1975–1998)|W latach 1975–1998]] miejscowość położona była w [[województwo krośnieńskie|województwie krośnieńskim]].
 
Przez wieś przepływają potoki [[Jasienik]] oraz [[Królówka (potok)|Królówka]]. Bandrów leży przy drodze z Ustrzyk Dolnych do granicy państwa, pierwotnie droga ta prowadziła do wsi [[Mszaniec (rejon zborowski)|Mszaniec]], znajdującej się obecnie, tuż za granicą państwową.
Na terenie cmentarza ewangelickiego zachowały się pojedyncze nagrobki. W Bandrowie Narodowym znajduje się [[Cerkiew św. Michała Archanioła w Bandrowie Narodowym|cerkiew greckokatolicka]] z 1825 r., pełniąca obecnie rolę kościoła filialnego pw. św. [[Andrzej Bobola|Andrzeja Boboli]] [[Parafia Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych|w Parafii Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych]]. Pierwotnie wzniesiona została w [[1825]] roku w [[Ustrzyki Dolne|Jasieniu]], a w obecne miejsce przeniesiono ją w [[1974]] roku. Za cerkwią znajduje się stary [[cmentarz]] z kilkoma nagrobkami. We wsi znajduje się również kościół katolicki.
 
Bandrów jest jednym z najstarszych ośrodków górnictwa naftowego na świecie, kopalnie ropy naftowej istniały tu przed rokiem [[1884]].
 
== Historia ==
Wieś lokowano w [[1532]] na [[prawo wołoskie|prawie wołoskim]], stanowiła ona własność królewską. Została wymieniona w 1541 r. W [[1783]]1890 naBandrów gruntachNarodowy dawnegoliczył wójtostwa747 wiernych wyznania geckokatolickiego, w ramach1918 [[kolonizacja józefińska|kolonizacji820, józefińskiej]]a osiedlonow kolonistów1938 niemieckich– 1025{{r|Kryciński}}. CzęśćW niemiecką1944 nazwanoz BandrówBandrowa Kolonia.wysiedlono Układczęść zabudowyludności tejukraińskiej częścina wsiSyberię. zorganizowanoW 1951, w formieramach [[ŁańcuchówkaUmowa o zmianie granic z 15 lutego 1951|łańcuchówkiumowy niemieckiejo zamianie granic]]., Pozostałąpozostali częśćmieszkańcy wsizostali zwanowysiedleni Bandrówdo Narodowy.Ukraińskiej PierwszySSR, doma modlitwywieś wznalazła Bandrowiesię byłw drewnianygranicach Polski. ZbudowanoW golatach ok.1954-1956 rokuczęść 1788domów, auznanych rozebranoza wnienadających 1860się rdo zamieszkania, została przeznaczona do rozbiórki. WRównież jegoznajdująca miejscusię (kilkatu metrówpierwotnie poniżej)cerkiew dopieroz powstał1880 domzostała modlitwyzniszczona przez polskich osadników w murowany1954.
 
{{Osobny artykuł|zbór luterański w Bandrowie}}
W 1783 na gruntach dawnego wójtostwa w ramach [[kolonizacja józefińska|kolonizacji józefińskiej]] osiedlono kolonistów niemieckich. Część niemiecką nazwano Bandrów Kolonia. Układ zabudowy tej części wsi zorganizowano w formie [[Łańcuchówka|łańcuchówki niemieckiej]]. Pierwszy dom modlitwy w Bandrowie był drewniany. Zbudowano go ok. 1788, a rozebrano w 1860. W jego miejscu (kilka metrów poniżej) powstał murowany dom modlitwy. W 1940 koloniści niemieccy zostali przesiedleni do Rzeszy.
 
W [[1940]] koloniści niemieccy zostali przesiedleni do Rzeszy. W [[1944]] z Bandrowa wysiedlono część ludności ukraińskiej na Syberię. W [[1951]], w ramach [[Umowa o zmianie granic z 15 lutego 1951|umowy o zamianie granic]], pozostali mieszkańcy zostali wysiedleni do Ukraińskiej SSR, a wieś znalazła się w granicach Polski. W latach 1954-1956 część domów, uznanych za nienadających się do zamieszkania, została przeznaczona do rozbiórki. Również znajdująca się tu pierwotnie cerkiew z 1880 została zniszczona przez polskich osadników w 1954.
 
== Galeria ==
Linia 52 ⟶ 51:
== Przypisy ==
{{Przypisy|
* <ref name=pwl>[ Portal polskawliczbach.pl/]</ref>
* <ref name=nsp>{{cytuj stronę | url = http://stat.gov.pl/download/gfx/portalinformacyjny/pl/defaultaktualnosci/5670/21/1/1/1_miejscowosci_ludnosc_nsp2011.xlsx|tytuł = GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.| data dostępu = 2018-03-06}}</ref>
* <ref name=teryt>[http://eteryt.stat.gov.pl/eTeryt/rejestr_teryt/udostepnianie_danych/baza_teryt/uzytkownicy_indywidualni/wyszukiwanie/wyszukiwanie.aspx?contrast=default GUS. Wyszukiwarka TERYT]</ref>
* <ref name=roz>''Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części'' ({{Dziennik Ustaw|2013|200}})</ref>
* <ref name="Kryciński">{{Cytuj książkę | autor = [[Stanisław Kryciński]] | tytuł = Cerkwie w Bieszczadach | wydawca = Oficyna Wydawnicza"Rewasz" | data = Pruszków 1995 | strony = 157| isbn = 83-85557-19-9}}</ref>
}}