Werner Lamberz: Różnice pomiędzy wersjami

Po wojnie rodzina trafiła do [[Radziecka strefa okupacyjna w Niemczech|Radzieckiej Strefy Okupacyjnej]]. Przeszedł szkolenie w zawodzie montera c.o. w Mayen i [[Luckenwalde]] (1945-1948). W 1946 wstąpił do [[FDGB]], w 1947 do FDJ i SED, następnie będąc działaczem tych organizacji w [[Powiat Jüterbog-Luckenwalde|powiecie Luckenwalde]] i w [[Brandenburgia|Brandenburgii]] (1949-1952). Uczył się w Szkole Partyjnej Landu (''Landesparteischule'') na zamku Schmerwitz w [[Wiesenburg/Mark|Wiesenburg]]u (1950) i w [[Wyższa Szkoła Komsomolska WLKZM|Centralnej Szkole Komsomołu]] (''Центральная Комсомольская Школа при ЦК ВЛКСМ'') w [[Moskwa|Moskwie]] (1952-1953). Pełnił funkcję sekretarza Centralnej Rady FDJ, najpierw ds. agitacji i propagandy, a potem ds. kultury (1953-1955). Pełnił funkcję przedstawiciela FDJ w [[Światowa Federacja Młodzieży Demokratycznej|Światowej Federacji Młodzieży Demokratycznej]] w [[Budapeszt|Budapeszcie]] (1955-1959). Po powrocie do kraju ponownie był sekretarzem CR FDJ, tym razem odpowiedzialnym za stosunki międzynarodowe, stosunki z RFN i sprawy studenckie (1959-1963). W 1963 został zastępcą członka [[Komitet Centralny Socjalistycznej Partii Jedności Niemiec|KC SED]], członkiem komisji do agitacji i propagandy (1963-1966), (1966-1971), członkiem KC SED i sekr. KC SED ds. agitacji i propagandy (1967-1978), jednocześnie kier. Wydziału Agitacji KC SED (1966-1971), deputowanym do [[Volkskammer|Izby Ludowej NRD]] (''Volkskammer'') (1967-), zastępcą członka (1970-1971) i członkiem Biura Politycznego KC SED (1971-1978). W 1971 w uzgodnieniu z kierownictwem [[KPZR]] był głównym motorem zmiany na stanowisku I sekr. KC SED, zastąpienia [[Walter Ulbricht|Waltera Ulbrichta]] przez [[Erich Honecker|Ericha Honeckera]]. Lamberz został uznany za nosiciela nadziei i możliwego następcy Honeckera.