Marsz na Rzym: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Linia 7:
W obliczu groźby rewolty [[komunizm|komunistycznej]] Mussolini, stojący na czele ruchu faszystowskiego (''fasci''), jawił się jako mąż opatrznościowy. Nacjonalistom odpowiadały jego [[patriotyzm]] i [[militaryzm]]. Kościół i konserwatyści traktowali go jako mniejsze zło.
 
W marcu 1919 r. Mussolini założył pierwszy [[Związki Kombatanckie|Związek Kombatancki]] (''Fasci Italiani di Combattimento''), na początku tzw. „dwóch czerwonych lat” (''biennio rosso''), czyli okresu dominacji agitacji socjalistycznej. Jako polityk poniósł porażkę w wyborach w październiku 1919 r.roku, Aleale w wyniku wyborów w 1921 r. udało mu się wejść do [[parlament]]u.
 
Częścią ruchu faszystowskiego były tzw. [[Milicja Faszystowska|Czarne Koszule]] (''Squadristi''). W sierpniu 1920 r. ta formacja milicyjna została użyta do złamania [[strajk]]u w fabryce [[Alfa Romeo]] w [[Mediolan]]ie. W październiku 1920 r., po zabójstwie prawicowego radnego w [[Bolonia|Bolonii]], Czarne Koszule rozpoczęły walki z ruchem socjalistycznym (w którym spore znaczenie miało skrzydło [[anarchosyndykalizm|anarchosyndykalistyczne]]) w dolinie [[Pad (rzeka)|Padu]]. [[Związek zawodowy|Związki zawodowe]] były rozwiązywane, a lewicowi burmistrzowie rezygnowali ze swoich funkcji. Faszyści znaleźli się na liście wyborczej Unii Narodowej [[Giovanni Giolitti|Giovanniego Giolittiego]] w wyborach w maju 1921 r., wprowadzając do parlamentu 36 posłów. Wówczas Mussolini wycofał swe poparcie dla Giolittiego i zawarł tymczasowy rozejm z socjalistami w lecie 1921 r., znany jako „pakt pacyfikacyjny”. To doprowadziło do konfliktu z najbardziej fanatycznym skrzydłem ruchu faszystowskiego i jego przywódcami, nazywany ''rasami''. W lipcu 1921 r. Giolitti spróbował rozwiązać ''Squadristi'', jednak bezskutecznie. W ten sposób jego stosunki z faszystami zostały zerwane, a listopadzie 1921 r. Mussolini zaadaptował większość nacjonalistycznego i konserwatywnego programu, tworząc [[Narodowa Partia Faszystowska|Narodową Partię Faszystowską]], która już w lipcu 1922 r. liczyła 700 tys. członków. W sierpniu rozpoczął się antyfaszystowski [[strajk generalny]], który został jednak zdławiony. Gdy Mussolini dowiedział się, że premier [[Luigi Facta]] polecił [[Gabriele D’Annunzio]] zorganizowanie dużej demonstracji w dniu 4 listopada 1922 r. w związku z rocznicą zwycięstwa w wojnie światowej, zdecydował się na podjęcie radykalnych działań, aby przejąć władzę i pozbyć się potencjalnej konkurencji.