Kompania Katalońska: Różnice pomiędzy wersjami

W 1380 [[Jan z Urtubii]] na czele części wojsk [[Kompania Nawarska|Kompanii Nawarskiej]] zajął wskutek zdrady i całkowitego nieprzygotowania Katalończyków do walki Ateny i Teby. Z Aten został wyparty, Teb Katalończykom nie udało się już odzyskać. Jednocześnie na południu wyrósł kolejny konkurent do władzy, [[Nerio I Acciaiuoli]], który jeszcze w 1371 roku oderwał od Księstwa Korynt, a wykorzystując destabilizację wywołaną najazdem Nawarczyków w ciągu następnych ośmiu lat wyparł i jednych i drugich, by samodzielnie objąć władzę jako książę Aten. Opanowanie Aten oznaczało koniec panowania Katalończyków w Atenach. Księstwo Aten pozostało w rękach florenckiej rodziny do 1456 roku, kiedy zdobyli je Turcy. Koniec panowania w Atenach Katalończyków nie oznaczał wcale końca dziejów tej nacji w basenie Morza Egejskiego. Katalończycy nie mając oparcia na stałym lądzie dalej trudnili się handlem oraz korsarstwem. Handlowali dalej jako poddani króla Sycylii i Aragonii. W Konstantynopolu znajdował się konsulat kupców katalońskich. Na Morzu Egejskim oprócz handlu uprawiali prawie cały wiek XV piractwo i korsarstwo. Napadali na statki i grabili wybrzeża Azji Mniejszej. Stamtąd uprowadzali niewolników, których sprzedawali głównie na wyspie Lesbos władanej przez genueńską rodzinę Gattilusich. Współpraca Gattilusich z katalońskimi korsarzami doprowadziła między innymi do zdobycia tego państwa przez Turków w 1462 roku. Od 1383 roku księstwem AchajiAchai rządziła inna nacja wywodząca się z Hiszpanii tzw. kompania nawarska.