Tajny współpracownik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr |
dr |
||
Linia 16:
Werbunek tajnego współpracownika odbywał się na zasadzie wskazania osobie ''„materiału kompromitującego”'' lub ''„dowodów przestępczej działalności”'', albo poprzez ''„dążenie do uzyskania korzyści osobistych”''. Pozyskiwano też osoby na zasadzie dobrowolności motywując chęć współpracy ''„poczuciem obywatelskiej współodpowiedzialności za bezpieczeństwo i porządek publiczny”''{{odn|Słownik IPN|loc=TW}}.
Pierwszym krokiem było wybór kandydata na TW. rozpoczynano od zdefiniowania ''„konkretnej sytuacji operacyjnej uzasadniającej potrzebę zdobycia tajnego współpracownika”''. Za ważne uznawano ''walory osobiste kandydata takie jak „poziom ogólny, postawa moralna, cechy charakteru”''. Istotnym było też ''prawdopodobieństwo pozyskania kandydata''. Formalnie nie wolno było typować na TW członka [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Odstąpić od tej zasady można było za zgodą [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych PRL|Ministerstwa Spraw Wewnętrznych]] i I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR{{odn|Ruzikowski|2004|s=8}}.
Po wytypowaniu kandydata na TW przystępowano do jego „opracowania”, czyli zbierania informacji o kandydacie pozwalających na wybór metody werbunku. Efektem tej fazy był raport funkcjonariusza o zgodę na werbunek. Zawierał on dane osobowe kandydata, jego charakterystykę, cel pozyskania, taktykę werbunku, miejsce werbunku oraz sposób postępowania w razie niepowodzenia{{odn|Ruzikowski|2004|s=9}}.
Linia 35:
* {{Cytuj stronę | url =https://inwentarz.ipn.gov.pl/slownik| tytuł = Inwentarz Archiwalny Instytutu Pamięci Narodowej. Słownik terminów|data dostępu = 2018-03-02|odn={{odn/id|Słownik IPN}}}}
[[Kategoria:Tajni współpracownicy organów bezpieczeństwa Polski Ludowej| ]]
[[Kategoria:Zajęcie]]
| |||