Tajny współpracownik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
dr |
image |
||
Linia 14:
Tajny współpracownik podpisywał zobowiązanie do współpracy z organami bezpieczeństwa państwa i w zasadzie własnoręcznie pisał meldunki. Od zasad tych stosowano odstępstwa szczególnie wobec osób o wysokim statusie społecznym. W tym przypadku wystarczyła deklaracja, że osoba jest zdecydowana świadomie i tajnie współdziałać z SB{{odn|Słownik IPN|loc=TW}}.
; Werbunek tajnego współpracownika
Werbunek tajnego współpracownika odbywał się na zasadzie wskazania osobie ''„materiału kompromitującego”'' lub ''„dowodów przestępczej działalności”'', albo poprzez
[[Plik:Stanisław Dąbrowski, teczka personalna.jpg|thumb|Teczka personalna tajnego współpracownika]]
Pierwszym krokiem było wybór kandydata na TW. rozpoczynano od zdefiniowania ''„konkretnej sytuacji operacyjnej uzasadniającej potrzebę zdobycia tajnego współpracownika”''. Za ważne uznawano ''walory osobiste kandydata takie jak „poziom ogólny, postawa moralna, cechy charakteru”''.
Po wytypowaniu kandydata na TW przystępowano do jego „opracowania”, czyli zbierania informacji o kandydacie pozwalających na wybór metody werbunku. Efektem tej fazy był raport funkcjonariusza o zgodę na werbunek. Zawierał on dane osobowe kandydata, jego charakterystykę, cel pozyskania, taktykę werbunku, miejsce werbunku oraz sposób postępowania w razie niepowodzenia{{odn|Ruzikowski|2004|s=9}}.
| |||