Wersja z 09:50, 15 sty 2018 edytuj Paweł Ziemian BOT (dyskusja \| edycje) Boty 1 384 060 edycji m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy ← poprzednia edycja		Wersja z 17:35, 15 maj 2018 edytuj anuluj edycję Halfbricking (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 58 039 edycji int. następna edycja →
Linia 36: \|wikicytaty = }} '''Hugo de Vermandois''' zwany Le Maisné (Młodszy) (ur. [[1057]]<ref>E. Brandenburg, ''Die Nachkommen Karls des Großen'', Leipzig 1935, s. 82.</ref> -, zm. [[18 października]] [[1101]]<ref>E. Brandenburg, ''Die Nachkommen Karls des Großen'', Leipzig 1935, s. 82, podaje, że Hugo zmarł 18 października 1102 roku.</ref> w [[~~Tars~~Tarsus (miasto)\|Tarsie]]ie) -– hrabia [[Vermandois]] i [[Valois]], syn króla [[Francja\|Francji]], [[Henryk I (król Francji)\|Henryka I]] i [[Anna Jarosławówna\|Anny Kijowskiej]]. Na początku [[1096]] Hugo i jego brat [[Filip I (król Francji)\|Filip I]] zaczęli rozważać udział w [[I wyprawa krzyżowa\|krucjacie]], po tym jak do [[Paryż]]a dotarły wieści z synodu w [[Clermont-Ferrand\|Clermont]]. Filip sam nie mógł uczestniczyć w krucjacie, ponieważ został [[ekskomunika\|ekskomunikowany]], Hugo natomiast postanowił wziąć w niej udział. W lecie 1096 opuścił Francję i udał się do Włoch, skąd statkiem dostał się do [[Cesarstwo Bizantyńskie\|Bizancjum]] (większość innych armii krzyżowców podróżowało lądem). Podczas drogi wielu rycerzy z armii dowodzonej przez hrabiego Emicho i pokonanej przez [[Węgry\|Węgrów]] przyłączyło się do Hugona. Hugo wypłynął z [[Bari]], przed portem bizantyjskim w [[Durrës\|Dyrrachium]] sztorm zniszczył wiele z jego statków. Hugo i większość jego rycerzy została uratowana i wysłana pod eskortą do [[Konstantynopol]]a, gdzie przybyli w listopadzie [[1096]]. Przed przybyciem Hugo wysłał arogancki list do [[cesarz]]a [[Aleksy I Komnen\|Aleksego I Komnena]], domagając się aby cesarz przyjął go z honorami godnymi księcia<ref>{{cytuj książkę \|nazwisko= Haughton\|imię= Brian\|tytuł= Skarby z przeszłości\|wydanie= I\|wydawca= Dom Wydawniczy Rebis\|miejsce= Poznań\|rok= 2013\|isbn= 978-83-7818-412-6\|strony=}}</ref> oraz uznał się za jego wasala{{fakt\|data=2014-03}}. W [[1098]] po sukcesie krzyżowców pod [[Antiochia ~~Syryjska~~(Turcja)\|Antiochią]], Hugona wysłano z powrotem do Konstantynopola, aby przyprowadził posiłki od cesarza. Aleksy nie był zainteresowany wspieraniem krzyżowców, a Hugo zamiast wrócić do Antiochii i pomóc w oblężeniu Jerozolimy, wrócił do Francji. W domu potępiono go za to, że nie dotrzymał przysięgi krzyżowca i nie zakończył swojej "pielgrzymki" w Jerozolimie. [[Papież]] [[Paschalis II]] chciał go nawet ekskomunikować. W [[1101]] Hugo dołączył do [[Krucjata 1101 roku\|drugiej fali krzyżowców]], we wrześniu w bitwie z Turkami został ranny i w następnym miesiącu zmarł z powodu ran. == Potomstwo == Linia 52: * Matylda de Vermandois (ur. [[1080]]-[[1131]]), żona Raoula I, pana de [[Beaugency]] * Beata de Vermandois (zm. po [[1144]]), żona Hugona III, pana de [[Gournay-en-Bray]] * Elżbieta de Vermandois, (ur. [[1085]]-zm. [[1131]]), żona (1) [[Robert de Beaumont\|Roberta de Beaumont]], pana de Beaumont, hrabiego de [[Meulan-en-Yvelines\|Meulan]], earla [[Leicester]]u, (2) Wilhelma II de Warenne, earla Surrey * Konstancja de Vermandois, żona Godfryda de la [[Ferte-Gaucher]] * Agnieszka de Vermandois (zm. po [[1125]]), żona Bonifacego, markiza del Vasto. == Hugo w literaturze == Pojawia się w powieści [[Zofia Kossak-Szczucka\|Zofii Kossak]] pt. ''[[Krzyżowcy (powieść)\|Krzyżowcy]]''. == Przypisy ==

Hugo de Vermandois: Różnice pomiędzy wersjami