Najwyższe Zgromadzenie Ludowe KRLD: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne, int.
m Drobna zmiana
Linia 4:
 
== Wybory i członkostwo ==
Zgodnie z Konstytucją Korei Północnej, prawo wyborcze posiadają wszyscy obywatele, którzy ukończyli 17 lat, niezależnie od partyjnej przynależności, poglądów politycznych, lub religii, mają czynne i bierne prawo wyborcze. W rzeczywistości jednak, Korea Północna jest monopartyjnym państwem totalitarnym. Wszyscy kandydaci są wybierani przez [[Demokratyczny Front na rzecz Zjednoczenia Ojczyzny]] na spotkaniach, na których zapadają decyzje, którzy kandydaci będą mianowani, a na karcie do głosowania można znaleźć tylko ich nazwiska. Demokratyczny Front na rzecz zjednoczenia Ojczyzny jest zdominowany przez [[Partia Pracy Korei|Partię Pracy Korei]], w ręku której spoczywa prawie cała władza. Pozostali uczestnicy koalicji to dwie inne partie polityczne: [[Koreańska Partia Socjaldemokratyczna]] i [[Czundoistyczna Partia Czongu|Partia CzeondoistycznaCzundoistyczna]], a także wiele innych organizacji członkowskich, w tym grup społecznych i grup młodzieżowych, takich jak koreańska sekcja ruchu Pioneer, Socjalistyczna Liga Młodzieży Kim Ir Sena, koreańska Demokratyczna Liga Kobiet i Towarzystwo Czerwonego Krzyża z [[Korea Północna|Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej]]. Wybory są rzekomo tajne. Jednak jest tylko jeden kandydat wybrany przez Demokratyczny Front na rzecz zjednoczenia Ojczyzny. Wyborca może zagłosować przeciwko niemu, ale musi to oficjalnie zrobić w specjalnej kabinie. Według wielu uciekinierów z Korei Północnej, nawet próby takiego aktu nieposłuszeństwa są zbyt ryzykowne<ref>[http://www.bbc.com/news/world-asia-26502900 North Koreans vote in rubber-stamp elections]</ref>.
 
W 1990 roku skład północnokoreańskiego parlamentu wyglądał następująco:
* [[Partia Pracy Korei]] - 601 mandatów,
* [[Koreańska Partia Socjaldemokratyczna]] - 51 mandatów,
* [[Czundoistyczna Partia Czongu|Partia CzeondoistycznaCzundoistyczna]] - 22 mandaty,
* kandydaci niezależni - 13 mandatów<ref>Association of Secretaries General of Parliaments </ref>.
Kim Dzong Il nie wygłosił przemówienia na pierwszej sesji 10. Najwyższego Zgromadzenia Ludowego w 1998 roku. Zamiast tego członkowie wysłuchali nagrania przemowy Kim Ir Sena, wygłoszonej w 1991 podczas pierwszej sesji 9. Najwyższego Zgromadzenia Ludowego.