Monodia: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m ilustracja |
int., drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
[[File:Caccini - le nuove musiche.jpg|thumb|Strona tytułowa ''Le nuove musiche'' [[Giulio Caccini|Cacciniego]] (1602)]] {{Wikisłownik|monodia}}
'''Monodia''' ([[język grecki|gr.]] μονωδία – ''solowy śpiew'') to:
#
# gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i akompaniamentem.
▲# Solowa melorecytacja w dramacie greckim, w szczególności monolog o charakterze lamentacyjnym.
▲# Gatunek muzyczny wyróżniający się jednolitą linią melodyczną i akompaniamentem. Chociaż tego rodzaju muzyka jest spotykana w wielu kulturach w całej ich historii, termin ten jest generalnie stosowany do włoskiej [[pieśń (forma muzyczna)|pieśni]] powstałej w [[XVI wiek|XVI w.]], stanowiącej swoiste przeciwieństwo [[polifonia|polifonii]], w której każda część jest jednakowo ważna, i [[Homofonia (muzyka)|homofonii]], w której [[akompaniament]] nie jest [[Rytm (muzyka)|rytmicznie]] niezależny. Termin jest używany zarówno w odniesieniu do całego stylu, jak i pojedynczych pieśni - powstał on jednak dopiero we współczesnej muzykologii, zaś żaden z ówczesnych kompozytorów nie używał tego terminu.
Kompozycjami o monodycznej formie były: [[madrygał]]y, [[motet]]y, a nawet koncerty, w ówczesnym znaczeniu ''concertato'', czyli "z instrumentami". Kompozycje te dzielą się na utwory [[solo]]we zupełnie pozbawione elementu [[harmonia (muzyka)|harmonicznego]] oraz na utwory przeznaczone dla głosu solowego z towarzyszeniem instrumentu ([[monodia akompaniowana]]).
Muzyczna monodia rozwinęła się jako próba przywrócenia starogreckiej idei melodeklamacji
▲Muzyczna monodia rozwinęła się jako próba przywrócenia starogreckiej idei melodeklamacji - pojedynczy głos wykonujący ornamentowaną partię melodyczną, z towarzyszeniem takich instrumentów, jak [[lutnia]], ''chitarrone'', [[Teorban (instrument)|teorban]], [[klawesyn]], [[organy]], niekiedy [[gitara]]. Niektóre monodie były aranżowane specjalnie dla niewielkich zespołów. Rozwój gatunku był charakterystyczny dla wczesnego [[barok]]u, w przeciwieństwie do stylu późnego [[renesans]]u, w którym dominowała wielogłosowość.
* [[Emilio de' Cavalieri]] (ok.[[1550]]-[[1602]])
▲'''Najważniejsi twórcy monodii:'''
* [[
* [[
* [[
▲* [[Bartolomeo Barbarino]] (? - ok.[[1617]])
▲* [[Jacopo Peri]] ([[1561]] - [[1633]])
▲* [[Claudio Monteverdi]] ([[1567]] - [[1643]])
▲* [[Alessandro Grandi]] (ok.[[1575]] - [[1630]])
▲* [[Sigismondo d’India]] (ok.[[1582]] - [[1629]])
▲* [[Claudio Saracini]] ([[1586]] - ok.[[1649]])
== Bibliografia ==
|