SZD-45 Ogar: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków |
uzupełnienie danych |
||
Linia 15:
|liczba wypadków =
|liczba katastrof =
|napęd =
|moc silnika = 68 KM
|ciąg silnika =
Linia 72:
Prace konstrukcyjne nad Ogarem rozpoczęto na początku lat 70-tych na specjalne zamówienie Ernesta Kuhna z [[Niemcy Zachodnie|RFN-u]], udziałowca małej wytwórni silników motoszybowcowych. Pracami konstrukcyjnymi kierował [[Tadeusz Łabuć]]. Prototyp o znakach rejestracyjnych SP-0001 [[Badania w locie|oblatał]] 13 maja 1973 [[January Roman]]<ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.piotrp.de/SZYBOWCE/pszd45.htm |tytuł = SZD-45A Ogar (motoszybowiec) | autor = |opublikowany = | data = |język = pl| data dostępu = 2018-06-11}}</ref>. Drugi prototyp o znakach rejestracyjnych SP-0003 został oblatany 24 kwietnia 1974 r. również przez Januarego Romana{{r|glass}}.
W latach późniejszych powstała wersja oznaczona '''SZD-45-2 Ogar F''' z silnikiem Franklin 2A-120A, który miał być produkowany na licencji w [[Rzeszów|Rzeszowie]]. Ogar F został oblatany w dn. 13.03.1979 r. jednak zrezygnowano z tej jednostki napędowej. Powodem rezygnacji okazały się za wysokie drgania, które powodowały wychylanie się silnika o kilkanaście stopni w obie strony oraz za duży hałas{{r|glass}}. Dalszych prac rozwojowych nad wersją Ogar F nie prowadzono.
Łącznie wyprodukowano 66 motoszybowców Ogar z
W 1976 r. zespół konstrukcyjny Ogara otrzymał nagrodę przyznaną przez [[Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT|NOT]]<ref name="glass">Andrzej Glass, Tomasz Murawski (praca zbiorowa), ''Polskie szybowce 1945-2011. Problemy rozwoju'', Wydawnictwo SCG, Bielsko-Biała 2012, ISBN 978-83-932826-0-9, s. 276-285</ref>.
Linia 85:
[[Skrzydło (lotnictwo)|Skrzydło]] jednodźwigarowe o obrysie trapezowym, wyposażone w płytowe [[Hamulec aerodynamiczny|hamulce aerodynamiczne]] oraz [[Lotki (lotnictwo)|lotki]] wypełnione spienionym tworzywem sztucznym. Końce skrzydeł wyposażone w podpórki do samodzielnego startu.
[[Kadłub (lotnictwo)|Kadłub]] laminatowy o konstrukcji skorupowej z wręgami drewnianymi. Kabina załogi dwuosobowa z miejscami obok siebie, wyposażona w podwójny układ sterowania, regulowane [[Pedały (lotnictwo)|pedały]] oraz fotele. Osłona kabiny dwuczęściowa, otwierana do
[[Powierzchnie sterowe|Usterzenie]] w układzie T, statecznik wysokości o pokryciu laminatowo-sklejkowym. Stery kryte płótnem o szkielecie laminatowy. Ster wysokości wyważony masowo, ster kierunku i lotki niewyważone masowo.
| |||