Atos: Różnice pomiędzy wersjami

Na osobowość Atosa decydujący wpływ wywiera młodość. W przeciwieństwie do swoich przyjaciół, którzy wywodzą się z ubogiej [[Szlachta|szlachty]], dla której kariera [[siły zbrojne|wojskowa]] lub [[duchowieństwo|duchowna]] stanowi jedyną możliwość zdobycia życiowej pozycji, Atos pochodzi z rodziny [[Arystokracja|arystokratycznej]], wielkich [[magnat]]ów prowincji Berry. Przodkowie Atosa bywali przyjaciółmi królów francuskich – konkretnie [[Franciszek I Walezjusz|Franciszka I]], który utraciwszy własną [[szpada|szpadę]] w bitwie przeciwko [[Habsburgowie|Habsburgom]] we [[Włochy|Włoszech]], posługiwał się [[rapier]]em podanym mu przez przodka Atosa. W dowód przyjaźni i wdzięczności [[król]] podarował temuż przodkowi wspaniałą szpadę, którą Atos otacza wielka czcią. Atos uzyskuje nie tylko znakomite wychowanie [[Żołnierz|żołnierskie]], ale także głęboką wiedzę w wielu dziedzinach, od znajomości języków (jedyny mówi biegle zarówno po [[Łacina|łacinie]], jak i po [[język angielski|angielsku]] czy [[język hiszpański|hiszpańsku]]), naukach ścisłych (jest m.in. przygotowany do służby w marynarce), po umiejętności potrzebne wyłącznie arystokracji (sztuka polowania z [[Sokoły|sokołami]], znajomość [[heraldyka|heraldyki]], manier itd., czym potrafi zadziwić nawet [[Ludwik XIII|Ludwika XIII]], kochającego formy towarzyskie). W konsekwencji charakter Atosa przejawia dwie zasadnicze cechy. Oto z jednej strony hrabia de la Fère jest osobą absolutnie szlachetną, pozbawioną całkowicie [[materializm]]u, co w późniejszych częściach sagi o [[Muszkieterowie gwardii|muszkieterach gwardii]] przybiera zresztą groteskowe formy. Atosa nie interesują [[pieniądz]]e, nie tyle wydaje je lekko, co po prostu dostojnie rozdaje w sposób naturalny dla człowieka, któremu z urodzenia nigdy nie przyszło martwić się o środki finansowe. Gdy przychodzi mu klepać biedę, tak jak i pozostałym kolegom (kwestia ekwipunku na wyprawę do la Rochelle), kładzie się na [[tapczan]]ie i postanawia nie wychodzić z domu, dopóki pieniądze same go nie znajdą. Robi to flegmatycznie i dostojnie, i rzeczywiście, pieniądze znajdują się same. Rzucić sakiewkę pełną [[złoto|złota]] zdobytą na przeciwniku pokonanym w pojedynku lokajom własnych przeciwników przychodzi mu tak łatwo, że wspominający go w późniejszych czasach Planchet wykrzykuje z respektem: „Hrabia siał złotem jak burza gradem!” (chociaż pozbawiony był środków do życia). Atos, jako wielki pan, potrafi także ocenić zdarzenia, które przerastają zwykłego szlachetkę. Kiedy d’Artagnan w zapale chce jechać do księcia Buckinghama podczas [[Oblężenie|oblężenia]] Rochelle, Atos natychmiast zwraca mu chłodno uwagę, że usługi dla [[Anglicy|Anglika]] podczas wojny równałyby się zdradzie. Jest to zatem osoba, której nieobce jest poczucie [[Honor (etyka)|honoru]] narodowego i umiejętność oceny sytuacji politycznej. Atos posiada także znakomite cechy dowódcze. Jednakże [[hrabia]] generalnie nie wykorzystuje własnych wielkich zdolności, które mogłyby mu zapewnić świetną karierę. Żyje ciągle poczuciem własnej wielkości, a gdy d’Artagnan ofiarowuje mu patent [[porucznik]]a muszkieterów oznajmia spokojnie: „Dla Atosa to za dużo, dla hrabiego de la Fère za mało”. Tym sposobem nie osiąga niczego. Atos jest człowiekiem, na którego przyjaciele zawsze mogą liczyć. Osobiście niezwykle odważny, nie ma potrzeby wspominać, że jest doskonałym szermierzem i strzelcem. Atos jest też naturą delikatną i w stosunku do innych ludzi najbardziej wrażliwym spośród wszystkich czterech przyjaciół. Przejawia się to w licznych sytuacjach, ważniejszych i mniej ważnych. Przykładowo, w początkowych scenach „Trzech muszkieterów”, gdy d’Artagnan poznaje przyszłych przyjaciół urażając wszystkich trzech przypadkowo podczas pościgu za „człowiekiem z Meung”. Atos jako jedyny – w przeciwieństwie do [[Portos]]a i [[Aramis]]a – jest skłonny ostatecznie zaniechać pojedynku z [[d’Artagnan]]em, chociaż reaguje ostro na uderzenie go w ranę. Widząc bowiem młokosa, potrafi zapewne zrezygnować z satysfakcji, która (w jego przekonaniu) musiałaby zakończyć się śmiercią młodziana (dopiero d’Artagnan zawraca i sam ponawia spór, na wypowiedziane przez Atosa słowa dotyczące grzeczności). Atosa cechuje także zimna [[krew]], żaden z pozostałych przyjaciół nie może z nim równać się, jeżeli chodzi o spokój w obliczu niebezpieczeństwa. To samo dotyczy konwersacji z najwyższymi dostojnikami państwowymi, takimi jak kardynał [[Armand Jean Richelieu|Richelieu]], czy z koronowanymi głowami.

 

 

Postać Atosa może być jednak właściwie oceniona jedynie przez [[pryzmat]] jego zachowań w sytuacjach ekstremalnych. Tam, gdzie w grę wchodzi przyjaźń, wśród najgorszych niebezpieczeństw albo w sytuacjach, gdy pozostali przyjaciele unoszą się [[Egoizm (psychologia)|egoistycznymi]] pobudkami, hrabia de la Fère ukazuje swoją prawdziwą wielkość. Potrafi natychmiast poświęcić własne interesy, gdy wymaga tego dochowanie przyjaźni, nigdy nie zawaha się w decydującym momencie, dając przykład i pociągając za sobą pozostałych. Potrafi upominać się o przyjaciół wobec kardynała albo [[Anna Austriaczka (1601–1666)|Anny Austriaczki]] (inna sprawa, że bezskutecznie). Atos jest jedynym spośród przyjaciół, z którym pozostali nigdy nie kłócą się (cała reszta co jakiś czas przeżywa spięcia).