Helena Michnik: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Przypisy: Kontrola autorytatywna
Armia Andersa wyszła z ZSRR w 1942 roku
Linia 15:
}}
[[Plik:Michnik Szechter grave.jpg|thumb|Grób Heleny Michnik na [[Cmentarz Powązkowski w Warszawie|Cmentarzu Powązkowskim]] w [[Warszawa|Warszawie]]]]
'''Helena Michnik''', właściwie '''Hinde Michnik''', później '''Hinda Michnik-Rosenbusch''' (ur. [[19 lipca]] [[1903]] w [[Kraków|Krakowie]], zm. [[4 grudnia]] [[1969]]<ref>[http://www.nekrologi-baza.pl/zmarly/181971/ www.nekrologi-baza.pl]</ref>) – polska [[Historia|historyczka]] żydowskiego pochodzenia, [[nauczyciel]]ka i działaczka ruchu komunistycznego.
 
== Życiorys ==
Linia 24:
Od około 1936 żyła w związku z poznanym we [[Lwów|Lwowie]] [[Ozjasz Szechter|Ozjaszem Szechterem]]. Wspólnie wychowywali jego syna z wcześniejszego małżeństwa z Sabiną Chatz – Jerzego oraz syna Heleny Michnik z wcześniejszego związku z Samuelem Rosenbuschem – [[Stefan Michnik|Stefana]]. Matka [[Adam Michnik|Adama Michnika]] (ur. 1946), któremu nadano jej nazwisko ze względu na nieformalny charakter związku z Ozjaszem Szechterem<ref>Cyril Bouyeure, ''Adam Michnik. Biografia. Wymyślić to co polityczne'', Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2009, s. 42–43.</ref>.
 
W 1939 znalazła się na terenach wcielonych do [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]]. Po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] w czerwcu 1941, wraz z Szechterem i dziećmi, uciekła w głąb kraju i zamieszkała w [[Kotlina Fergańska|Kotlinie Fergańskiej]]. W [[Namangan]]ie została nauczycielką w szkole dla uchodźców polskich. Po rozpoczętej pod koniec 1943 wędrówce z [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1941–1942)|Armią Andersa]] przez [[Azja Środkowa|Azję Środkową]], [[Irak]], [[Iran]] i [[Palestyna|Palestynę]] razem z synami dotarła do Europy Zachodniej, skąd wróciła do Polski pod koniec 1945<ref>Cyril Bouyeure, ''Adam Michnik. Biografia. Wymyślić to co polityczne'', Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2009, s. 44–45.</ref>. Wykładała w szkole [[Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego|Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego]] podległego [[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego]]<ref>{{Cytuj stronę|url=http://stary.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100306&typ=my&id=my51.txt|tytuł=Czułem zadowolenie, wydając wyroki na wrogów... (Stefan Michnik, 1999)|opublikowany=naszdziennik.pl|data=6 marca 2010}}</ref><ref>{{Cytuj stronę|url=http://www.wprost.pl/ar/110711/Agent-Michnik/|tytuł=Agent Michnik|opublikowany=wprost.pl|data=30/2007}}</ref>. Później była nauczycielką historii i autorką podręczników szkolnych (''Historia Polski do roku 1795'' napisana z [[Ludwika Mosler|Ludwiką Mosler]]; 11 wydań na przełomie lat 50. i 60.).
 
Na przełomie lat 50. i 60. pełniła funkcję dyrektora sieci [[Klub Międzynarodowej Prasy i Książki|Klubów Międzynarodowej Prasy i Książki]]<ref>[[Yale Richmond]], Talk at the Panel Debate at the conference „Fifty Years of the Fulbright Program in the Context of Polish-U.S. Diplomatic Relations” held at Warsaw’s Royal Castle, January 23, 2009.</ref>.