Robert Menzies: Różnice pomiędzy wersjami

|commons = Category:Robert Menzies

}}

 

== Wczesne lata życia ==

 

Po wybuchu [[I wojna światowa|I wojny światowej]] Menzies zapisał się do uniwersyteckiej milicji, ale nie zgłosił się do wojska, chociaż deklarował swoje poparcie dla wojny. Studia ukończył w 1918, zdobywając wcześniej wiele akademickich wyróżnień. Po studiach rozpoczął praktykę adwokacką w Melbourne rychło stając się jednym z najbardziej znanych adwokatów w mieście. W 1919 poznał [[Pattie Menzies|Pattie Leckie]] (1899–1995), córkę [[Nacjonalistyczna Partia Australii|nacjonalistycznego]] polityka [[John Leckie (polityk)|Johna Leckiego]] i May Beatrice Johnson. Ślub Roberta i Pattie odbył się 27 września 1920 w kościele prezbiteriańskim w [[Kew (Merseyside)|Kew]]. Robert i Pattie mieli czworo dzieci, z których jedno wcześnie zmarło.

Liberałowie uzyskali jednak większość tylko w Izbie Reprezentantów. [[Senat (Australia)|Senat]] pozostał w większości laburzystowski. W 1951 Menzies zgłosił projekt ustawy delegalizującej [[Komunistyczna Partia Australii|Partię Komunistyczną]]. Premier spodziewał się, że ustawa zostanie odrzucona w Senacie, co da mu pretekst do przedterminowego rozwiązania izby wyższej. Laburzyści poparli jednak ustawę, która rychło została uznana przez [[Sąd Najwyższy Australii|Sąd Najwyższy]] za niekonstytucyjną. Dopiero odrzucenie przez Senat ustawy bankowej dało Menziesowi pretekst do rozpisania przedterminowych wyborów, które dały liberałom większość w obu Izbach.

 

 

[[Plik:RobertMenzies.jpg|thumb|240px|Robert Menzies, 1953]]

Menzies wygrał wybory w 1955 i 1958 W tym czasie australijska gospodarka weszła w fazę powojennego boomu, napędzanego masową imigracją oraz rozwojem budownictwa. Wysokie zyski przynosił również eksport australijskich płodów rolnych. Partia Pracy stopniowo traciła na znaczeniu, jednak poparcie dla niej wzrosło na początku lat 60., kiedy ustawa kredytowa, mająca w zamierzeniach rządu przeciwdziałać inflacji, spowodowała wzrost bezrobocia. Wybory 1961 ponownie wygrali liberałowie, ale uzyskali minimalną większość w parlamencie (2 głosy). Menziesowi udało się jednak wykorzystać podziały w Labour na temat stosunku do zimnej wojny i sojuszu z USA, i po wyborach 1963 powiększył przewagę liberałów w parlamencie. Były to pierwsze wybory przy okazji których zorganizowano telewizyjną debatę, którą Menzies, dobiegający wówczas siedemdziesiątki, wygrał. W tym samym roku został odznaczony [[Order Ostu|Orderem Ostu]].

 

 

== Emerytura ==