Gofr brukselski: Różnice pomiędzy wersjami

Gofr brukselski jest duży, lekki i idealnie prostokątny, o wymiarach 16 na 18 cm<ref name="Yves Van Maldeghem"/>. OficjalnieMoże mamieć 20 lub 24 dużych i stosunkowo głębokich „kratkowanych wgłębień”<ref name="Yves Van Maldeghem"/>. Jego struktura jest delikatna („prawie można przez niego patrzeć”), a skórka powinna być złocistobrązowa i chrupiąca<ref name="Yves Van Maldeghem"/>, zaś środek miękki<ref name="Sofie"/> .

Wbrew temu, co sugerowałaby nazwa, gofr brukselski nie pochodzi z [[Bruksela|Brukseli]], ale z [[Gandawa|Gandawy]], gdzie został „wynaleziony” przez Maximiliena Consaela, który nazwał tak swój produkt cukierniczy ze względów [[komercjalizacja|komercyjnych]]<ref name="Yves Van Maldeghem"/>, albowiem bogata Bruksela była synonimem luksusu, podczas gdy Gandawa była miastem ludu, o wiele mniej szykownym, w związku z tym produkt pochodzącykojarzony z Brukseli, czyli brukselski,Brukselą miał przewagę komercyjną, gdyż automatycznie cieszył się renomą u nabywców<ref name="Yves Van Maldeghem"/>.

Po raz pierwszy gofry brukselskie pojawiły się w sprzedaży w 1839 roku<ref name="Max"/>. Maximilien Consael sprzedawał je w obwoźnej luksusowej cukierni, o sali restauracyjnej udekorowanej lustrami, która nazywała się „Grand Etablissement Max” i zatrzymywała się m.in. na jarmarkach<ref name="Max"/>. Oprócz gofrów dostępne były także [[appelbeignet]], robione według własnej receptury<ref name="Max"/>. Zamówione gofry brukselskie były przynoszone klientom do stołu przez szykownieelegancko ubranych kelnerów<ref name="Max"/>. Do „Grand Etablissement Max” uczęszczały wyższe sfery<ref name="Max"/>.

Gofry brukselskie robi się z rzadkiego ciasta drożdżowego, przyrządzanego bez [[cukier spożywczy|cukru]],. któregoCiasta się nie ugniata, tylko ubija i miesza [[Trzepaczka kuchenna|trzepaczką]] aż do uzyskania [[Homogenizacja|homogenicznej]] masy<ref name="Yves Van Maldeghem"/>. Podstawowymi składnikami ciasta są<ref name="Sofie">{{Cytuj stronę | url = https://koken.vtm.be/de-keuken-van-sofie/recept/brusselse-wafels-van-sofie | tytuł = Brusselse wafels van Sofie | autor = Sofie Dumont | rok = 2016 | opublikowany = koken.vtm.be | język = nl | data dostępu = 2018-08-03 }}</ref>:

* [[woda]],

* [[masło]],

Po raz pierwszy gofry brukselskie zostały zaprezentowane szerokiej publiczności amerykańskiej na [[wystawa światowa|światowej wystawie]] w 1964 roku, która odbyła się w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]]. Zyskały uznanie, dzięki temu, że były lekkie i chrupiące, w porównaniu do swoich amerykańskich odpowiedników<ref>{{Cytuj książkę | autor = Siobhan Wallace, Alexandra Penfold | tytuł = New York a la Cart: Recipes and Stories from the Big Apple's Best Food Trucks | wydawca = Hachette | miejsce = Wielka Brytania | data = 2013 | strony = | isbn = 0762448245}}</ref>. Podczas trwania wystawy gofry brukselskie były wypiekane według rodzinnej receptury. Maurice i Rose Vermersch wraz z córką MariePaule wypiekali dla zwiedzających wystawę średnio 2500 gofrów dziennie, po które ustawiała się długa kolejka<ref name="Vermersch">{{Cytuj stronę | url = http://www.dailymail.co.uk/femail/article-2609436/She-sold-Belgian-waffles-1964-Worlds-Fair.html | tytuł = She sold Belgian waffles 1964 Worlds Fair| autor = Associated Press| rok = 2014 | opublikowany = dailymail.co.uk | język = en | data dostępu = 2018-08-05 }}</ref>. Gofry brukselskie dekorowali bitą śmietaną, cukrem pudrem i kawałkami truskawek<ref name="Vermersch"/>.