Pył kosmiczny: Różnice pomiędzy wersjami

'''Pył kosmiczny''' – [[Materia (fizyka)|materia]] wypełniająca [[przestrzeń kosmiczna|przestrzeń kosmiczną]] złożona z cząstek o wielkości od kilku atomów do 0,1 μm średnicy<ref>{{cytuj pismo |autor=Beech, M. |autor2=Duncan I. Steel |rok=1995|miesiąc=wrzesień|tytuł=On the Definition of the Term Meteoroid |czasopismo=Quarterly Journal of the Royal Astronomical Society|tom=36 |wydanie=3 |strony=281–284 |url=http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=1995QJRAS..36..281B&db_key=AST&data_type=HTML&format=&high=44b52c369007834 |data dostępu=2010-11-28}}</ref>.

 

Pył kosmiczny jest wykrywany metodami pośrednimi wykorzystującymi to że pochłaniania on, rozprasza i emituje promieniowanie elektromagnetyczne tak jak ciała stałe, które różni się znacznie od pochłaniania i emisji swobodnych jonów, atomów i cząsteczek.

 

Najpopularniejszą jest zbieranie pyłu kosmicznego na dużych i niezamieszkałych obszarach terenów arktycznych jak Antarktyka i Grenlandia bądź z głębin morskich. Inną metodą zbioru do badań bezpośrednich jest zbieranie ich wprost z atmosfery przy pomocy kolektorów przymocowanych do skrzydeł samolotów latających w stratosferze. Pierwszym naukowcem, który udowodnił pozaziemskie pochodzenie niektórych cząstek na ziemi pod koniec lat 70 XX wieku, był [[Donald E. Brownlee|Don Brownlee]]. Inną metodą jest badanie meteorytów, w nich oprócz pyłu kosmicznego znajdują się drobiny [[Pył gwiezdny|pyłu gwiezdnego]], czyli lite cząstki z okresu presolarnego, które zostały wyrzucone bezpośrednio z gwiazd. Pył gwiezdny łatwo rozróżnić ze względu na jego silnie [[Izotopy|izotopiczną]] konstrukcję, z tego powodu pył gwiezdny nie miesza się z resztą materii, w tym pyłem kosmicznym.