|
Po przejęciu władzy, rząd [[Polska Ludowa|Polski Ludowej]] bezzwłocznie zwrócił Kościołowi katolickiemu i innym związkom wyznaniowym utraconą przez nie w czasie okupacji własność. Biskup [[Teodor Kubina]] wydał nawet oświadczenie, w którym stwierdził że:
{{Cytat|''wszelkie ograniczenia zarządzone przez okupanta zostały uchylone, a zarekwirowane budynki kościelne oddano w posiadanie władz kościelnych i klasztornych.<ref>Iwona Kienzler, ''Kronika PRL 1944 1989. Kościół w PRL'', Warszawa 2016, t. 27, s. 10.</ref>}}
WprowadzanaSpod reformadziałania rolnawydanego nieprzez obejmowała[[Polski nieruchomościKomitet ziemskichWyzwolenia należących do [[Kościół katolickiNarodowego|KościołaPKWN]] lubdekretu innycho organizacjireformie wyznaniowychrolnej z 6 września 1944<ref>Adam{{Dziennik Łopatka,Ustaw|1944|4|17}} ''SłownikDekret wiedzyPolskiego obywatelskiej",Komitetu WarszawaWyzwolenia 1970,Narodowego sz dnia 6 września 1944 r. 387,o przeprowadzeniu reformy 388rolnej.''</ref> zostały wyłączone [[dobra martwej ręki]], należące do Kościoła i związków wyznaniowych. NaStało tosię tak, żezgodnie Kościółze nieświadectwem stracił[[Wanda swychWasilewska|Wandy majątkówWasilewskiej]], wpłynąłna wyraźne życzenie [[Józef Stalin|Józefa Stalina]]<ref>''Wasilewska mówiła o "konsultowaniu" ze Stalinem projektu reformy rolnej jesienią 1944 roku: " Stalin wniósł poprawkę dotyczącą nacjonalizacji dóbr kościelnych. Zwrócił uwagę na to, któryże stanowczow odradzałkatolickiej polskimPolsce komunistomkonfiskata konfiskatędóbr ziemikościelnych należącejmoże dowywołać duże klasztorówoburzenie i kościołów<ref>nie należy od tego zaczynać. Pamiętam, że stanowisko Stalina ...bardzo mnie zaskoczyło"'' [[TadeuszWanda ŻenczykowskiWasilewska]], ''PolskaWspomnienia lubelskaWandy Wasilewskiej (1939-1944)'', "[[Archiwum Ruchu Robotniczego]] Warszawa 19901982, z. VII s. 137402. za [[Marek Łatyński]], 138''Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych'', wyd. II rozszerzone, Wrocław 2002, Wyd. [[Zakład Narodowy im. Ossolińskich|Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum]], {{ISBN|83-7095-056-6}}, s. 666.</ref>. Przeciwko poddaniu majątków ziemskich należących do Kościoła pod działanie reformy rolnej było prawie całe wyższe duchowieństwo katolickie z wyjątkiem prymasa [[August Hlond|Augusta Hlonda]] i kardynała [[Stefan Wyszyński|Stefana Wyszyńskiego]]<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=Ważniewski|imię=Włodzimierz|inni=|tytuł=Państwo laickie|data=2015|wydawca=Oficyna wydawnicza ASPRA-JR|miejsce=Warszawa|strony=14|isbn=978-83-7901-060-8}}</ref>. Więcej, kardynał Wyszyński uważał nawet że Kościół nie powinien posiadać [[Dobra martwej ręki|majątków ziemskich]], lecz utrzymywać się z hojności wiernych<ref>{{Cytuj książkę|nazwisko=Ważniewski|imię=Włodzimierz|inni=|tytuł=Państwo laickie|data=2015|wydawca=Oficyna wydawnicza ASPRA-JR|miejsce=Warszawa|strony=20|isbn=978-83-7901-060-8}}</ref>.
O nieruchomościach ziemskich należących do Kościoła i innych [[Związek wyznaniowy|związków wyznaniowych]] zadecydował Sejm ustawą z dnia 20 marca 1950 r. o przejęciu przez Państwo [[Dobra martwej ręki|dóbr martwej ręki]], poręczeniu proboszczom posiadania gospodarstw rolnych i utworzeniu [[Fundusz Kościelny|Funduszu Kościelnego]], jako rekompensaty za przejętą na rzecz Skarbu Państwa ziemię ({{Dziennik Ustaw|1950|9|87}}, ze zm.).
|
