Stefan Henryk: Różnice pomiędzy wersjami

'''Stefan Henryk''' (ur. ok. [[1045]], zm. [[19 maja]] [[1102]] pod [[Ramla|Ramlą]]), – hrabia [[Blois]] od [[1089]] r., uczestnik [[I wyprawa krzyżowa|I krucjaty]], najstarszy syn hrabiego [[Tybald III (hrabia Blois)|Tybalda III]], jedyny z jego pierwszego małżeństwa z Gersendą, córką [[Herbert I (hrabia Maine)|Herberta I]], [[Władcy Maine|hrabiego Maine]].

Między [[1080]] a [[1084]] r. poślubił [[Adela z Normandii|Adelę z Normandii]] (ok. [[1062]] -– [[8 marca]] [[1137]]), córkę [[Władcy brytyjscy|króla Anglii]] [[Wilhelm Zdobywca|Wilhelma I Zdobywcy]] i [[Matylda Flandryjska|Matyldy]], córki [[Baldwin V Flandryjski|Baldwina V]], [[Władcy Flandrii|hrabiego Flandrii]]. Stefan i Adela mieli razem dwanaścioro dzieci. Kolejność ich narodzin jest nieznana:

* Wilhelm (zm. [[1150]]), hrabia Chartres, ożenił się z Agnes de Sulli, miał dzieci

* [[Tybald II z Szampanii|Tybald II]] ([[1092]] -– [[8 stycznia]] [[1152]]), [[Władcy Blois|hrabia Blois]] i [[Władcy Szampanii|Szampanii]]

* [[Stefan z Blois|Stefan]] (ok. [[1096]] -– [[25 października]] [[1154]]), [[Władcy brytyjscy|król Anglii]]

* Lucia-Mahaut (zm. [[25 listopada]] [[1120]]), żona [[Richard d'Avranches, 2. hrabia Chester|Richarda d'Avranches, 2. hrabiego Chester]]

* Eleonora ([[1104]] -– [[1147]]), żona [[Raoul I z Vermandois|Raoula I]], [[Władcy Vermandois|hrabiego Vermandois]]

* Alicja (zm. [[1145]]), żona Renalda III, hrabiego de Joigni

* Lithuise ([[1094]] -– [[1118]]), żona [[Milo I de Montlhéry|Milona I]], pana de Montlhéry

* [[Henryk z Blois|Henryk]] ([[1101]] -– [[8 sierpnia]] [[1171]]), [[Biskupi Winchester|biskup Winchester]]

* Filip (zm. [[1100]]), [[Biskupi Châlons-sur-Marne|biskup Châlons-sur-Marne]]

Był jednym z przywódców I wyprawy krzyżowej. Wyruszył na nią za namową żony. W drogę do Ziemi Świętej udał się w towarzystwie [[Robert II Jerozolimski|Roberta II]], hrabiego Flandrii, i swojego szwagra, [[Robert II Krótkoudy|Roberta II]], [[Książęta Normandii|księcia Normandii]]. Stefanowi towarzyszył również [[Fulcher z Chartres]], kronikarz krucjaty. Krzyżowcy północnofrancuscy wybrali drogę przez Półwysep Apeniński i w [[Bari]] weszli na statki, które przewiozły ich do [[Durrës|Dyrrachium]]. Stamtąd krzyżowcy udali się do [[Konstantynopol]]a. Tam połączyli się z innymi oddziałami krzyżowców. Stefan towarzyszył armii krzyżowej aż do [[Antiochia (Turcja)|Antiochii]]. Po kilku miesiącach [[Oblężenie Antiochii|oblężenia]] twierdzy, w obliczu marnej sytuacji krzyżowców, Stefan opuścił ich szeregi i udał się do Konstantynopola, skąd powrócił do domu ([[1098]] r.).

Takie postępowanie nie spodobało się żonie Stefana, hrabinie Adeli, która wymogła na mężu powrót na Wschód. Stefan przyłączył się do krzyżowców włoskich, jednej z grup krzyżowców, który wyruszyli na wieść o sukcesach I krucjaty (tzw. [[Krucjata 1101 roku|krucjaty 1101 roku]]). Podczas marszu przez [[Anatolia|Anatolię]] krzyżowcy (którym przewodził hrabia [[Rajmund z Tuluzy]]) zdecydowali się odbić jednego liderów I krucjaty, [[Boemund I|Boemunda z Tarentu]], więzionego przez emirów [[Daniszmendydzi|daniszmendydzkich]]. Krzyżowcy ponieśli jednak ciężką klęskę z rąk [[Turcy seldżuccy|Seldżuków]] [[Bitwa pod Merzifon|pod Merzifon]]. Stefan i Rajmund uciekli do [[Synopa|Synopy]], a później do Konstantynopola. Stamtąd popłynęli w [[1102]] r. na Wschód i dotarli do [[Tarsus (miasto)|TarsTarsu]]u, a następnie do Antiochii.

Tam zostali uwięzieni przez regenta [[Księstwo Antiochii|księstwa]], [[Tankred (regent Antiochii)|Tankreda]], który uwolnił ich po przysiędze, że nie będą walczyć na terytoriach między Antiochią a [[Akka|Akką]]. Stefan udał się następnie do [[Jerozolima|Jerozolimy]], gdzie przybył w [[1102]] r. W tym czasie [[Królestwo Jerozolimskie]] zaatakowali Egipcjanie. Król [[Baldwin I z Boulogne|Baldwin I]] ruszył naprzeciw nim z 500 rycerzami. Dołączył do nich Stefan. Frankowie zostali okrążeni przez Egipcjan w twierdzy Ramla. Królowi udało się uciec. Stefan zginął podczas walk.