Legiony Polskie we Włoszech: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
komentarz |
m Wycofano edycje użytkownika 83.5.165.105 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Kriis bis. Znacznik: Wycofanie zmian |
||
Linia 1:
{{Inne znaczenia|Legionów Jana Henryka Dąbrowskiego we Włoszech|[[Legiony Polskie]] – stronę ujednoznaczniającą}}
[[Plik:Jan Henryk Dabrowski 2.jpg|mały|Gen. Jan Henryk Dąbrowski na czele Legionów]]
[[Plik:Banner of 1th Polish Legion in Italy.JPG|mały|Sztandar 1 Legii Legionów Polskich we Włoszech]]
[[Plik:Soldier of Polish Legions in Italy.JPG|mały|Żołnierz Legionów Polskich we Włoszech]]
[[Plik:January Suchodolski - Wjazd generała Jana Henryka Dąbrowskiego do Rzymu.jpg|mały|Wjazd Jana Henryka Dąbrowskiego do [[Rzym]]u, obraz [[January Suchodolski|Januarego Suchodolskiego]]]]
[[Plik:Battle for Palm Tree Hill.jpg|mały|Bitwa na San Domingo, [[January Suchodolski]]]]'''Legiony Polskie we Włoszech''' – polskie formacje wojskowe, tworzone na terenie Włoch, których celem była walka o niepodległość. Walczące u boku wojsk francuskich i włoskich w latach 1797–1807, utworzone z inicjatywy [[Jan Henryk Dąbrowski|Jana Henryka Dąbrowskiego]] przez Francuzów w północnych Włoszech.
== Legiony polskie posiłkujące Lombardię ==
Po [[III rozbiór Polski|III rozbiorze]] nastąpiła emigracja żołnierzy i oficerów z Polski do Włoch i Francji. Dzięki wpływom [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]], za pośrednictwem [[Agencja (organizacja polityczna)|Agencji]] (polska organizacja emigracyjna założona w Paryżu po upadku powstania kościuszkowskiego w 1794) [[Jan Henryk Dąbrowski]] podpisał 9 stycznia 1797 umowę z nowym rządem [[Republika Transpadańska|Republiki Lombardzkiej]]. Współtwórcami Legionów byli [[Karol Otto Kniaziewicz|Karol Kniaziewicz]], [[Józef Wybicki]] i [[Antoni Amilkar Kosiński]].
Oddziały otrzymały nazwę Legionów Polskich. Mundury i sztandary były zbliżone do polskich, język komend i stopnie wojskowe również były polskie. Na szlifach widniał włoski napis ''Ludzie wolni są braćmi''. Kokardy przypięte do mundurów były trójkolorowe w nawiązaniu do rewolucji francuskiej symbolizującą sojusz i protekcję Republiki. Dąbrowski zagwarantował ochotnikom obywatelstwo lombardzkie z prawem powrotu do kraju, gdy Lombardia będzie już wolna i bezpieczna.
W maju 1797 w szeregach Legionów stanęło około 7 tys. żołnierzy, głównie Polaków przebywających na emigracji oraz polskich jeńców i dezerterów z armii austriackiej generała Dogoberta Wu w Mantui (6 tys. Polaków), wcielonych do niej uprzednio i zmuszanych do walki z Francuzami. Utworzone zostały dwie legie po 3 bataliony każda. W skład każdego batalionu wchodziło 10 kompanii, w tym (8 fizylierskich, 1 grenadierska, 1 strzelecka – stan kompanii: 125 żołnierzy). Dowódcą pierwszej legii był gen. Józef Wielhorski, drugiej gen. Franciszek Rymkiewicz. Dąbrowski wprowadził w legionach nowoczesny system dowodzenia na wzór francuski, zniósł kary cielesne, dał możliwość awansu również żołnierzom niemającym pochodzenia szlacheckiego, nakazał naukę czytania i pisania oraz pogłębianie wiedzy z historii Polski.
=== Polski korpus posiłkowy Republiki Cisalpińskiej ===
| |||