Maurycy Ferber (1471–1537): Różnice pomiędzy wersjami

|data urodzenia = [[1471]]

|data śmierci = [[1 lipca]] [[1537]]

|data nominacji = [[1523]]

|data sakry = [[28 października]] [[1523]]

Pochodził z rodziny patrycjuszy gdańskich, jego ojciec [[Johann Ferber]] i brat [[Eberhard Ferber|Eberhard]] byli [[Burmistrzowie Miasta Gdańska|burmistrzami Gdańska]]. W młodości przebywał krótko w [[Anglia|Anglii]], studiował we Włoszech - [[Siena]] ([[1515]] doktor praw) i [[Rzym]] ([[1510]]-[[1513]]); przez wiele lat pracował w Rzymie jako notariusz [[Kuria Rzymska|Kurii Rzymskiej]], otrzymał także tytuł szambelana papieża [[Leon X|Leona X]]. Gromadził jednocześnie [[prebenda|prebendy]] - był [[kanonik]]iem [[kapituła warmińska|warmińskim]] (od [[1507]], później także kustoszem kapituły), lubeckim, rewelskim i dorpackim. W [[1512]] został proboszczem [[Kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku|Kościoła św. Piotra i Pawła w Gdańsku]], w [[1514]] objął kanonię w [[Trewir]]ze, a następnie otrzymał probostwo [[Bazylika Mariacka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku|Kościoła Mariackiego]] w Gdańsku.

Po śmierci biskupa warmińskiego [[Fabian Luzjański|Fabiana Luzjańskiego]] znalazł się na liście kandydatów królewskich do obsady tej godności, obok niepopularnego prepozyta Pawła Płotowskiego, starszego wiekiem archidiakona Jana Scultetiego oraz swojego siostrzeńca, kanonika [[Tiedemann Giese|Tiedemanna Giesego]]. Będący faworytem Ferber został wybrany przez kapitułę [[14 kwietnia]] [[1523]] i otrzymał papieską prekonizację [[17 lipca]] [[1523]]. [[28 października]] t.r. został konsekrowany przez [[prymas]]a [[Jan Łaski (prymas)|Jana Łaskiego]].

Podjął zdecydowaną walkę z szerzącym się [[luteranizm]]em w diecezji. W ordynacji krajowej z [[22 września]] [[1526]] uznał [[katolicyzm]] za jedyną religię na terenie diecezji, nakazał opuszczenie jej terenów przez innowierców w ciągu miesiąca, zakazał rozpowszechniania i przechowywania pism luterańskich; prawa obywatelskie oraz prawa kupna nieruchomości przysługiwały wyłącznie katolikom. Ordynacja ta stanowiła m.in. odpowiedź na sekularyzację Prus Książęcych pod kierunkiem [[Albrecht Hohenzollern (1490–1568)|Albrechta]], dawnego wielkiego mistrza [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]].