Polska szkoła filmowa: Różnice pomiędzy wersjami

Na zmiany w kinematografii, które przyczyniły się do artystycznego renesansu polskiego filmu, wpłynęło kilka czynników. Jako pierwszy z nich wymienia się „odwilż” mającą miejsce po śmierci [[Józef Stalin|Józefa Stalina]]. Odprężenie polityczne, nasilone wskutek wydarzeń [[Polski październik 1956|październikowymipaździernikowych 1956 roku]], przełożyło się również na rozluźnienie artystycznej swobody reżyserów. W listopadzie 1956 roku [[Centralny Urząd Kinematografii]], główny organ nadzorujący produkcję filmową w Polsce Ludowej, został zlikwidowany, w jego miejsce utworzono [[Naczelny Zarząd Kinematografii]], a produkcja filmów polskich uległa decentralizacji. W 1958 roku utworzono Zjednoczone Zespoły Realizatorów Filmowych, przedsiębiorstwo złożone z ośmiu zespołów filmowych: „[[Studio Filmowe „Kadr”|Kadr]]”, „[[Zespół Realizatorów Filmowych „Kamera”|Kamera]]”, „[[Studio Filmowe Iluzjon|Iluzjon]]”, „Rytm”, „Start”, „Studio”, „[[Zespół Filmowy „Syrena”|Syrena]]” oraz „Droga”{{odn|Lubelski|2015|s=197}}. Były one formą samorządu artystyczno-produkcyjnego{{Odn|Lubelski|2011|s=960-963}}. Drugim zaś czynnikiem prowadzącym do narodzin nowego nurtu było wyłonienie się pierwszych absolwentów [[Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi|Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej w Łodzi]], którzy około 1955 roku mieli okazję „podjąć wiele spraw dotąd przemilczanych”, jak eufemistycznie opisywał rodzące się zjawisko [[Stanisław Janicki (filmowiec)|Stanisław Janicki]]{{odn|Janicki|1977|s=42}}. Absolwenci łódzkiej szkoły filmowej dobrze orientowali się w ówczesnych tendencjach kina światowego; część z nich jako źródło inspiracji wskazywała zjawisko [[neorealizm włoski|neorealizmu włoskiego]], część zaś – poetykę [[Ekspresjonizm (kinematografia)|ekspresjonizmu]] oraz [[film noir|filmu ''noir'']]{{odn|Helman|2008|s=61-76}}. Jako trzeci czynnik przyśpieszający narodziny polskiej szkoły filmowej wymienia się równoległe przemiany w literaturze socrealistycznej, znamionowane przez anonimowy ''Pamiętnik uczennicy'', ''Poemat dla dorosłych'' [[Adam Ważyk|Adama Ważyka]] oraz – przede wszystkim – opowiadania [[Marek Hłasko|Marka Hłaski]], które ukazywały mroczną stronę przemian w społeczeństwie polskim, wśród nich szalejącą chuliganerię oraz brak perspektyw na przyszłość dla młodzieży{{odn|Lubelski|2000|s=110-113}}.