|
[[Plik:Fasces lictoriae.svg|thumb|100px|Rzymski ''fasces'']]
'''Fasces''' ([[plurale tantum]] od [[Łacina|łac.]] ''fasci'' - wiązka) –lub '''rózgi liktorskie''' – obwiązany rzemieniem pęk rózg z zatkniętym weń toporem (wojennym) o podwójnym żelaznym ostrzu<ref name="M. Jaczynowska, 1988">M. Jaczynowska, ''Historia starożytnego Rzymu''. PWN, Warszawa 1988, s. 19–20.</ref>.
PierwotnieFasces pierwotnie stanowił symbol władzy każdego [[Etruskowie|etruskiego]] króla - lukumona (''lucumo''), niesiony przez jego liktorów (''lictores''), stanowiących osobistą ochronę władcy. ''Fasces'' stanowił obwiązany rzemieniem pęk rózg z zatkniętym weń toporem (wojennym) o podwójnym żelaznym ostrzu<ref name="M. Jaczynowska, 1988">M. Jaczynowska, ''Historia starożytnego Rzymu''. PWN, Warszawa 1988, s. 19–20.</ref>.
''Fasces'' w tej samej funkcji, z prawie identycznym rytuałem, został przejęty przez starożytnych Rzymian. Był noszony przed cesarzem i najwyższymi urzędnikami rzymskimi przez [[liktor]]ów, których liczba była uzależniona od rangi i miejsca pojawienia się dostojnika<ref>V. Bukowska-Wilk, [http://czasopisma.tnkul.pl/index.php/sn/article/viewFile/4174/4273 ''„Osobliwe filtry są...“''], „Studia Norwidiana“, 24-25, 2006-2007, s. 193, przypis nr 2.</ref>. Czasami liktorzy towarzyszyli obywatelom rzymskim podczas specjalnych wydarzeń, np. pogrzebów lub kiedy dochodziło do pojednania, co miało wyrażać wdzięczność Miasta. Rzymski ''fasces'' różnił się od etruskiego tym, że topór (zatknięty w wiązkę poza [[pomerium]] lub w czasie wojny) miał tylko jedno żelazne ostrze<ref name="M. Jaczynowska, 1988"/>.
Czasami liktorzy towarzyszyli obywatelom rzymskim podczas specjalnych wydarzeń, np. pogrzebów lub kiedy dochodziło do pojednania, co miało wyrażać wdzięczność Miasta.
Rzymski ''fasces'' różnił się od etruskiego tym, że topór (zatknięty w wiązkę poza [[pomerium]] lub w czasie wojny) miał tylko jedno żelazne ostrze<ref name="M. Jaczynowska, 1988"/>.
W czasach nowożytnych rózgi liktorskie stały się symbolem:
|
