Janina Broniewska: Różnice pomiędzy wersjami

W 1926 w Kaliszu poślubiła [[Władysław Broniewski|Władysława Broniewskiego]]., Wz latachktórym 1934–1937miała byłacórkę redaktorem „[[PłomykJoanna Broniewska-Kozicka|Joannę]]a”, azwaną "Anką" (1929-1954). Małżeństwo rozpadło się w 1938. W latach 1944–19461934–1937 była redaktorem naczelnym „"[[Polska Zbrojna|Polski ZbrojnejPłomyk]]”a".

Po [[Agresja ZSRR na Polskę|17 września 1939]] znalazła się na terenach wcielonych do ZSRR. Wstąpiła do Związku Radzieckich Pisarzy Białorusi<ref>[[Bohdan Urbankowski]], Czerwona msza czyli uśmiech Stalina, t. 1, Warszawa 1998, s. 123.</ref>. Publikowała w piśmie "[[Czerwony Sztandar (periodyk po polsku)|Czerwony Sztandar]]".

W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] była działaczką [[Związek Patriotów Polskich|Związku Patriotów Polskich]] i [[Reporter wojenny|korespondentem wojennym]] przy [[1 Warszawska Dywizja Piechoty|1 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki]]. Była autorem [[Polski orzeł wojskowy#Orzeł w ludowym Wojsku Polskim|wzoru orła]] - [[Polskie Siły Zbrojne w ZSRR (1943–1944)|Polskich Siły Zbrojnych w ZSRR]] tzw. wzór 43<ref>{{Cytuj pismo | nazwisko = Zawistowski | imię = Tomasz | autor link = Tomasz Zawistowski | tytuł = Orzeł zwany "kuricą" | czasopismo = [[Biuletyn IPN „pamięć.pl”]] | miesiąc = październik | rok = 2013 | wolumin = 10 (19) | strony = 66}}</ref>. Wzorowała się na wizerunku orła<ref group="uwaga">Autorem rysunku orła w katedrze w Płocku jest [[Zygmunt Vogel]]</ref> z sarkofagu [[Władysław I Herman|Władysława Hermana]] znajdującego się w [[Bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku|katedrze w Płocku]]<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Bigoszewska|imię=Wanda|tytuł=Sztandary ludowego Wojska Polskiego 1943 – 1974|strony =6}}</ref>. W założeniach nawiązywał on do tradycji piastowskich, lecz nie miał tarczy amazonek ani korony. W latach 1944–1946 była redaktorem naczelnym "[[Polska Zbrojna|Polski Zbrojnej]]".