Schronisko PTTK nad Morskim Okiem: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje)
m Poprawiam linki wewnętrzne i wykonuję drobne zmiany typograficzne i techniczne.
doprecyzowanie. poprawienie błędów,
Linia 17:
[[Plik:Morskie Oko, stare schronisko.jpg|thumb|250px|Wozownia z 1891 roku, obecnie tzw. Stare schronisko]]
[[Plik:Schronisko nad Morskim Okiem sk08.JPG|thumb|250px|Schronisko widoczne z „[[Ceprostrada|Ceprostrady]]”]]
'''Schronisko PTTK nad Morskim Okiem''' – [[schronisko turystyczne]] położone nad [[Morskie Oko|Morskim Okiem]], w [[Dolina Rybiego Potoku|Dolinie Rybiego Potoku]] w [[Tatry Wysokie|Tatrach Wysokich]]. Znajduje się na wysokości 1410 m [[n.p.m.]] na polodowcowym [[wał morenowy|wale morenowym]]. WybudowaneSkłada zostałosię z dwóch części: Starego Schroniska pochodzącego z [[XIX wiek]]u i Nowego Schroniska, wybudowanego w 1908 roku przez [[Polskie Towarzystwo Tatrzańskie|Towarzystwo Tatrzańskie]]. Po remoncie kapitalnym w latach 1988–1992 schronisko dysponuje 7879 miejscami noclegowymi: 36 w Nowym Schronisku (w pokojach 3-6 osobowych) oraz wieloosobowych43 w Starym Schronisku (w salach wieloosobowych: 13-, 14- i 16-osobowych)<ref>Strona Schroniska Morskie Oko. [https://schroniskomorskieoko.pl/pl/o-nas schroniskomorskieoko.pl] [dostęp: 2018-11-24]</ref>. Posiada też [[Restauracja (lokal gastronomiczny)|restaurację]] i [[Bar (lokal gastronomiczny)|bar]] oraz mieści stację ratunkową [[Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe|TOPR]]. Budynek schroniska został w 1976 roku uznany za [[Rejestr zabytków|zabytkowy]] i jest prawnie chroniony. Schronisko jest zarządzane przez [[Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze|PTTK]].
 
Schronisko stanowi [[Morskie Oko (schronisko turystyczne)|odrębną miejscowość]] typu schronisko turystyczne<ref name = "Dz.U. 29/2013">{{cytuj pismo | tytuł = Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części | czasopismo = [http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2013/200/2 Dziennik Ustaw] | wydawca = Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji |oznaczenie = nr 29, poz. 200, s. 1867 | data = 2013–02–15 | url = http://dziennikustaw.gov.pl/du/2013/200/D2013000020001.pdf | data dostępu = 2014–03–04}}</ref>.
Linia 26:
W 1865 r. schronisko spłonęło. Dopiero w 1874 r. Towarzystwo Tatrzańskie rozpoczęło budowę nowego schroniska. Postawiono niewielki drewniany budynek z miejscami noclegowymi dla 25 osób. Obiekt otwarto 3 sierpnia 1874 r., a na uroczystości byli obecni m.in. [[Adam Asnyk]] i [[Helena Modrzejewska]]. Z inicjatywy [[Leopold Świerz|Leopolda Świerza]] 16 września 1875 r. schronisko nazwano imieniem [[Stanisław Staszic|Stanisława Staszica]].
 
W kolejnym okresie powoli podnoszono standard schroniska. W roku 1891 rozbudowano je do powierzchni 252 m² i 27 pokojów dwuosobowych oraz dostawiono obok drugi budynek przeznaczony na wozownię o powierzchni 119 m², służącą turystom do „garażowania” konnych powozów. Schronisko służyło turystom w sezonach letnich do nocy z 1 na 2 października 1898 r., kiedy to kolejny pożar strawił budynek. Budynek wozowni po pożarze właściwego schroniska przejął jego rolę i pełni ją do dziś. Obecnie tzw. stareStare schroniskoSchronisko (była wozownia) jest najstarszym istniejącym schroniskiem w [[Tatry|Tatrach]] Polskich.
 
Pod koniec XIX wieku nad jeziorem wybudowany został inny obiekt – [[Bacówka (chata pasterska)|bacówka]] Anny Burowej po zachodniej stronie moreny. Burowa, prowadząc działalność turystyczną, rozpoczęła konflikt z Towarzystwem Tatrzańskim, trwający aż do 1930 r. i zakończony rozebraniem bacówki.
 
Obecne schroniskoNowe Schronisko wybudowano w 1908 r. <ref>140 lat schroniska nad Morskim Okiem. [https://www.kuriergalicyjski.com/historia/upamietnienia/3388-140-lat-schroniska-nad-morskim-okiem kuriergalicyjski.com] [dostęp: 2018-11-24]</ref><ref>Strona Schroniska Morskie Oko. [https://schroniskomorskieoko.pl/pl/o-nas schroniskomorskieoko.pl] [dostęp: 2018-11-24]</ref> i od tej pory jest ono jednym z najpopularniejszych obiektów noclegowych w całych Tatrach. W latach 70. XX wieku, kierując się koniecznością ochrony jeziora, dyrekcja TPN zamierzała przenieść oryginalny obiekt do planowanego [[skansen]]u architektury tatrzańskiej, a w jego miejscu wznieść nową budowlę bez funkcji noclegowych i gastronomicznych, mieszczącą dyrekcję parku narodowego, muzeum [[alpinizm]]u, dyżurkę GOPR i pokoje gościnne dla wąskiego grona osób związanych z dyrekcją parku. Planów tych nigdy nie zrealizowano<ref>Janusz Rygielski, ''Niekochane góry'', Kraj, Warszawa, 1984, s.110,115, {{ISBN|83-00-00633-8}}</ref>. W 1997 roku schronisko odwiedził papież [[Jan Paweł II]].
 
== Szlaki turystyczne ==