Kutno: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Turystyka: fotka pomnika Troczewskiego Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
Wilhelm Czarnecki Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 121:
W 1941 z powodu dużej liczby wysiedlonych i trudności transportowych, w Kutnie przy ulicy Przemysłowej 7, założono kolejny obóz, tym razem obóz przejściowy dla przesiedleńców. Na jego terenie znajdował się 1 budynek murowany i 2 drewniane baraki, nie było tam, podobnie jak w getcie, żadnych urządzeń sanitarnych. Tymczasowo w obozie mieszkało ok. 500 osób. Z powodu jedzenia okopowizny i picia wody w stanie surowym, co dzień na czerwonkę umierało 10 osób. W styczniu 1941 w kutnowskim getcie wybuchła epidemia tyfusu. Dla mieszkańców getta nie były dostępne żadne lekarstwa, a gdy mieszkańcy miasta zwracali się o szczepionki i leki dla Żydów otrzymywali od Niemców odpowiedź, że „dla Polaków i Żydów pomocy nie ma”. Epidemię stłumiono dopiero w czerwcu. Przez ten czas zachorowało 800 osób, zmarło 500 osób. Ich zwłoki przewożono wózkiem piekarskim lub, gdy było ich więcej, ciężarówką.
Kolejnym wydarzeniem była egzekucja trzech Polaków – Kaliksta Parkowskiego, [[Wilhelm Czarnecki|Wilhelma Czarneckiego]] i Piotra Sanda, na Starym Rynku, czyli dzisiejszym placu Wolności, 9 czerwca 1941. Skazano ich za przewóz żywności do Warszawy. By ich śmierć stała się dla wszystkich nauczką, obecność na egzekucji była obowiązkowa, była na niej nawet rodzina skazanych. Egzekucja odbyła się o godzinie 6. Natomiast o godzinie 10 tego samego dnia przez miasto miała przejść defilada wojsk niemieckich. Przed przejściem wojsk, specjalna komisja sprawdzała czy miasto jest gotowe na ich przyjęcie. Gdy komisja zobaczyła, że na głównym rynku, wiszą ludzkie zwłoki, nakazała je zdjąć. Ciała przewieziono potem w nieznanym kierunku i do tej pory nie odnaleziono.
19 marca 1942 zamknięto getto. W tym samym roku Niemcy wysadzili w powietrze [[Synagoga w Kutnie|osiemnastowieczną synagogę]]. Wszystkich Żydów, w kolejności alfabetycznej, wywieziono do [[Koło (miasto)|Koła]], skąd przetransportowano ich do obozu zagłady w Chełmnie. Tam śmierć poniosło 6000 żydowskich mieszkańców Kutna, zarządzającą gettem starszyznę zamordowano w mieście, a policję żydowską rozstrzelano na końcu. 31 sierpnia 1942 miał miejsce Zjazd [[Hitlerjugend]] [[Kraj Warty|Kraju Warty]], uroczystości odbyły się w obu kutnowskich parkach, Wiosny Ludów i Traugutta. W tym celu specjalnie opracowano mapę miasta z niemieckim nazewnictwem ulic<ref>Kutno Poprzez wieki, pod red. J. Szymczaka, t. 2, Kutno-Łódź 2011, s. 62.</ref>.
Linia 530:
* Stanisław Trzebunia – ppłk, od marca 1929 p.o. PKU w Kutnie<ref>{{Cytuj|tytuł=Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929}}</ref>
* [[Marek Skwarnicki]] – poeta i pisarz, uczeń gimnazjum i liceum im. J.H.Dąbrowskiego w Kutnie
* [[Wilhelm Czarnecki]] - rotmistrz Wojska Polskiego, jeden z powieszonych na Starym Rynku w Kutnie w dniu 9 czerwca 1941 roku
* [[Witold Teofil Staniszkis]] – wiceburmistrz Kutna i kierownik Rolniczej Stacji Doświadczalnej w Kutnie
* [[Roman Umiastowski]] – ppłk dypl., dowódca [[37 Łęczycki Pułk Piechoty|37 pp]] w Kutnie – od 3 września 1937 do 31 sierpnia 1939
| |||